De zomer van mevrouw Reckman

BUNNIK Mevrouw Reckman uit Bunnik komt de tijd tijdens deze warme zomer in Bunnik goed door. Zij woont in het appartementen complex ‘Princehaghe’ aan de Kennedylaan en het wonen daar bevalt haar heel goed. Wekelijks, op maandagmorgen treffen de bewoners elkaar en wordt er gezellig koffie gedronken. Bij goed weer zit iedereen in de gezamenlijke tuin, bij regen bij een van de mensen thuis. De gastheer of gastvrouw van de week zorgt natuurlijk voor iets lekkers bij de koffie. Het onderlinge contact zorgt ervoor dat de bewoners elkaar goed kennen en ook in mindere tijden voor elkaar zorgen door het doen van kleine klusjes of een boodschap bij ziekte. 

door Lia van der Heijden

De 94-jarige mevrouw Reckman werd geboren in Indonesië op West-Java. Tijdens de Japanse bezetting werd zij samen met haar moeder en zusjes opgesloten in een kamp in Semarang. Haar oudste broer moest als 11-jarige jongen alleen naar een jongenskamp en had het bijna niet overleefd. Na de bevrijding waren de gezinsleden van elkaar gescheiden. Reckman zat met haar moeder en zusjes in een vrouwenkamp, apart van haar vader en broer. Met behulp van het Rode Kruis vonden zij elkaar terug. Zij vlogen met de vrouwen van Semarang naar Bandoeng, De oudste broer was al eerder herenigd met zijn vader. ,,Mijn vader wist niet hoe snel hij naar het vliegveld moest komen en was dolgelukkig toen hij ons zag.” Voor mevrouw Reckman was dit haar eerste vliegreis en ondanks de moeilijke tijd die zij meegemaakt had genoot zij van de tocht: ,,De kustlijn, de vergezichten, de klapperbomen en de blijdschap eindelijk weer vrij te zijn, dit is iets wat ik nooit zal vergeten.” Hier werd de grondslag gelegd voor haar latere liefde voor alles wat met luchtvaart te maken had. 

In 1946 vertrok het hele gezin per schip naar Nederland en werd opgevangen door familie. Al snel werd het leven opgepakt, de vader van mevr. Reckman vond werk als waarnemend arts en zijzelf ging naar de HBS in Utrecht. Die winter werd er genoten van het schaatsen, wat snel aangeleerd werd. Mevrouw Reckman is haar hele leven sportief geweest en dat heeft nu als voordeel dat zij soepel is en zelden ziek. ,,Ik slik geen medicijnen en voel me goed”, vertelt ze. Wel heeft mijn buurman mij verboden nog over het tuinhekje te klimmen maar ik kan het nog wel hoor!” 

TUIN In Ossenzijl verblijft ze regelmatig in een vakantie huisje van familie en zwemt daar graag in open water, zoals ze ook in Indonesië deed. Zij is geïnteresseerd in alles wat er om haar heen gebeurt en krijgt regelmatig bezoek van haar kinderen en kleinkinderen. Als er iets georganiseerd wordt in de ‘Witte Huisjes’ gaat zij daar naar toe. Maar haar grote hobby is haar tuin, daarin is zij dagelijks te vinden: ,,Ik zou niet zonder mijn tuin kunnen.” 

LUCHTVAART Een andere interesse is de luchtvaart en alles wat daar mee te maken heeft. Deze interesse deelt ze met haar neef Eckart. Twee jaar geleden, op 92-jarige leeftijd maakte zij op Terlet een zogenaamde ‘lierstart’. Zij werd met een lier 1000 meter omhoog getrokken en vloog in een zweefvliegtuig samen met een instructeur naar beneden: ,,Een geweldige ervaring”, aldus mevrouw Reckman. Het hele appartement staat vol foto’s en herinnert aan alle mooie reizen, maar ook op hoge leeftijd geniet zij van het leven, haar familie, vrienden en haar hobby’s.