Kleyne Lettertjes: In rondjes

Het coronavirus dwingt ons zowel naar binnen als naar buiten. We werken thuis, we krijgen online les en we avondklokken iedereen op tijd binnen. Als je zoveel thuis moet zijn, dan moet je er gewoon even uit. Even weg uit eigen huis, even onder de mensen zijn. Maar op bezoek gaan, dat doe je in je eentje en maar één keer per dag. We zitten al maanden vast in Groundhog Day – alle weken identiek. Gefrustreerd over ons beperkte leven gaan we sporten, maar we fietsen, rennen en wandelen in rondjes, het vertrek- en eindpunt is thuis.

Gelukkig hebben we daags na Koningsdag wat te vieren; er is eindelijk een alternatief voor al die buitensporten; buiten zitten. Wat is het heerlijk om weer op het terras te hangen en naar mensen te kijken. Al 4694 uur schenken we onze eigen huiswijn aan onze eigen eettafel. Nu hebben we weer een uitje! Hier loopt gewoon bediening rond. Dat is gaaf man! Dat zijn gastvrije mensen die naar je tafel komen en je vragen wat je wilt drinken of eten. En dan komen ze het vervolgens ook nog eens lachend brengen, een prachtig concept.

Waar wij nog wat roestig bestellen, toont het personeel zich al meteen een geoliede machine; ‘Voor wie was de Cornet?’ ‘Was alles naar wens?’ ‘Ik kom zo bij u!’ ‘Heeft het gesmaakt?’ Alsof we niet weg zijn geweest. En wel honderd keer bevestigt het de vraag dat het fijn is om na de lange lockdown hun zaak weer af te stoffen voor bezoek. ‘Het is voor ons een eerste stap naar meer, meneer’.

De horecaondernemers zijn wel klaar met de bezigheidstherapie van bezorgen, schoonmaken en onderhoud. Ze willen gewoon weer ontvangen, bereiden en serveren. Ze hebben zich bijna 200 dagen van hun creatiefste kant laten zien en in sommige gevallen hebben ze zelfs bijbanen moeten nemen om het hoofd boven water te houden. Waar onze anderhalvemeterwereld verruimt, kunnen zij zich weer beperken tot hun vakgebied. En ze moeten snel schakelen, want terwijl het terras zich vult met buitensporters en wandelaars staan zij te trappelen om terraslopers.

De eerste tafels vullen zich met de stamgasten, die haasten zich terug aan tafel. Ze worden met een grote glimlach verwelkomd op de rode loper van de terrasreünie. Vanzelfsprekend ben ik ook van de partij; goed voor elkaar, drink Bunniks waar! En dan bedoel ik niet ons dagelijks slokje Sourcy uit Bunniks bodem. Daar spoelen we onze mond mee na het tandenpoetsen.

Het is 28 april, 18.00 uur. Binnen worden de laatste glazen gespoeld en gaat er een lap over de bar. De deur is op slot. Iedereen is naar huis of drinkt elders verder. Zij mogen het weer laat maken. Het terras ligt er weer verlaten bij. Voor het terras geldt nog een avondklok. Maar het is fijn dat we naast thuis weer een voorzichtige uit hebben. En dat we in plaats van ‘een rondje om’ ook ‘de laatste ronde’ kunnen doen.

Wouter de Kleyn