Werkhovense Dagwinkel Anno sluit na 92 jaar definitief haar deuren

WERKHOVEN Anno en Bella weten van sommige mensen wat ze ‘s avonds eten, wie een krant komt halen als het pijpenstelen regent, wie de kleinkinderen op bezoek krijgt en dus tientjes komt pinnen, wie wat te vieren heeft en gebak komt kopen, of wie er met verdriet en verlies te kampen heeft. Dat is het mooie van de winkel, vindt Anno: het menselijke contact. Hieronder een verhaal van drie generaties verkoop van zuivel. Een verhaal dat startte in 1930, vervolgens 92 jaar bestrijkt, om te eindigen op 30 april 2022. Die dag valt het doek definitief. ,,In een dorp waar je 40 jaar geleden op vijf plekken suiker kon kopen, kan dat straks nergens meer”, zegt Anno - die er alles aan heeft gedaan om een levensmiddelenzaak voor het dorp te behouden.

door Kuun Jenniskens

Het begon in 1930, toen startte Anton van den Berg met zuivelverkoop aan de Beverweertseweg 8. Dit is de opa van Anno, in het dorp Toon genoemd. Als melkboer ging hij huis aan huis - eerst op de transportfiets en later met een handkar. Zijn vrouw Beth had een klein winkeltje aan huis, waar zij koffie, thee, suiker, jam - maar ook snoep verkocht. Snoep uitzoeken voor 1 cent was een traktatie voor Werkhovense kinderen. Anno’s opa ging met melk en pakjes roomboter de boer op. Yoghurt en vanillevla maakten mensen in die tijd nog zelf, dus dat zat niet in zijn assortiment.

Melkhandelaar Toon van de Berg in 1930 met Beth Witjes aan de Werkhovenseweg 8 - Werkhovense Verhalen - Johan van Impelen

OUDERS GOOIDEN ZAAK PLAT In 1962 nam zoon Arnold (Nol) na zijn huwelijk met Ria, de zaak over. Anno: ,,Mijn ouders zijn daar opnieuw begonnen. Huis en winkel werden platgegooid en herbouwd met voor ma een grotere winkel van 40 vierkante meter. Mijn vader ging de weg op, eerst met een bakfiets en later met een Ford Transit. Pa bezorgde niet alleen melk, eieren en roomboter, maar ook frisdrank, bier en tabak.”

Ria en Arnold bij de opening van de nieuwe winkel - Werkhovense Verhalen - Johan van Impelen

In die tijd sloten mensen hun huizen nog niet af. Anno vertelt dat zijn vader Arnold, als klanten niet thuis waren, de melk gewoon in de koelkast zette. ,,Hij wist precies wat mensen nodig hadden.” Voor het betalen reed zijn vader wekelijks een aparte ronde. In die tijd waren mensen zowat altijd thuis. ,,Op maandagavond rekende pa de boekjes uit, en op dinsdag ging hij geld halen. Sommigen klanten betaalden per week, weer anderen per maand, en zelfs een paar per jaar - dat moest je dus allemaal voorschieten.” 

De winkel na 1962, Arnold van den Berg laadt de Fort Transit uit - Werkhovense Verhalen - Johan van Impelen

ANNO STARTTE RIJDENDE WINKEL Begin jaren 80, Anno was toen 18 jaar, ging Anno bij zijn ouders werken. In 1988 kwam Anno officieel bij de zaak. ,,In 1990 begon ik te rijden met een rijdende winkel, niet alleen in Werkhoven, maar ook in Schalkwijk en ‘t Goy. Ik bracht ook spullen rond van de Werkhovense bakker, slager en bloemist.” In 1991 verhuisden zijn ouders naar de Achterdijk Het was behoorlijk krap op de Beverweertseweg, er was nauwelijks ruimte voor opslag of om de EMHA wagen te parkeren. Reden voor Anno om te verhuizen naar de Herenstraat 23 - dat was handig, want daar zat de slager ook. In 1993 trouwde Anno met Bella, zij ging in de winkel werken terwijl Anno op pad was met de rijdende winkel.

Anno bleef plannen maken. In juni 1994 liet hij zijn oog vallen op de Zwaanweg 17. Daar was al een super, die was gestart door Braakman en Anno nam hem over van Daalhuizen die in Odijk de Jumbo startte. Anno weet nog goed dat hij er met Bella ging kijken. ,,Ik wilde zeker weten dat zij het ook leuk vond.” Het huis dat er bij hoorde aan de Herenstraat 52 had Bella altijd erg leuk gevonden. Dus zij was direct om. Anno zag op deze plek kansen voor een goede winkel.

De winkel die Anno en Bella in 1994 overnamen op de Zwaanweg 17 - Werkhovense Verhalen - Johan van Impelen

Dit betekende wel dat hij zijn rijdende winkel ging opgeven. Tot op de dag van vandaag is dat wel een ‘dingetje’. Anno: ,,Het was de mooiste tijd van mijn leven. In een rijdende winkel heb je meer persoonlijk contact met de klanten - je bouwt echt een band op. Ik kreeg zelfs een cadeau van een klant voor ons trouwen. Mensen waardeerden het echt dat je kwam. Zeker in ‘t Goy.” Anno kwam twee keer in de week met zijn EMHA wagen in de straat. ,,Sommigen kochten twee keer in de week een kruiwagen vol.”

28 JAAR ZWAANWEG De winkel op de locatie Zwaanweg bestaat 28 jaar. Elke vijf jaar veranderde Anno wat aan de winkel. Met in 2006 een grote verbouwing tot de huidige Dagwinkel met een inrichting met lagere stellingen waardoor de winkel ruim oogt. Anno en Bella blijven aan huis bezorgen, dat gebeurt tot de dag van vandaag. Dat verliep via een boekje, de telefoon - maar ook een aantal jaren per fax.

GEMEENTE HAD NEK MOETEN UITSTEKEN Over de stap die Anno en Bella nu maken hebben ze vijf jaar nagedacht. Anno heeft zich in deze periode flink ingespannen om een levensmiddelenzaak voor Werkhoven te behouden. ,,Ik had meer vloeroppervlak nodig en met het vertrek van loonbedrijf Van Impelen naast ons, zag ik mooie kansen liggen. Ik kreeg de Coöp achter me, zij rekenden met me mee en kwamen tot de slotsom dat de winkel drie keer groter moest. Met dat vloeroppervlak kon ik het assortiment uitbreiden en prijzen verlagen - op die manier had ik de strijd met de Jumbo zeker aan gekund.” Het idee was dat de Coöp er een jonge winkelier in zou zetten en dat Anno hem een drietal dagen per week zou ondersteunen. Anno zou geen eigenaar meer zijn. Boven de winkel konden appartementen worden gebouwd, waar onder jongeren in het dorp veel behoefte aan is. Anno is ontzettend teleurgesteld dat de gesprekken hierover met de gemeente, Van Impelen en Kalliste op niets zijn uitgelopen: ,,De gemeente had veel meer zijn nek moeten uitsteken.”

Bella en Anno in de Dagwinkel bij de foto van opa Toon die drie generaties eerder de zuivelverkoop startte - Kuun Jenniskens

GAAN KLANTEN MISSEN Er zat dus niks anders op dan te stoppen. Een beslissing die er inhakt, bij allebei. ,,Sommige mensen heb je al die jaren als klant gehad”, zegt Anno. ,,Ze gunnen het me en begrijpen het ook, maar toch lig ik er s’nachts soms wakker van dat ik ze in de steek laat. Dat ik hun moet teleurstellen is het ergste, zeker omdat er een goede kans lag die niet is opgepakt.” Bella: ,,Dat kan Anno niet goed loslaten. Zorgen zijn er vooral voor onze oudere klanten, die mensen willen nog zien wat ze kopen.” Anno zegt dat sommige oudjes vooral op een dag even contact willen: ,,Zeker met corona en ook nu met de oorlog in Oekraïne - dat zijn dingen die indruk maken - en dan zitten mensen toch verlegen om een praatje.” 

Zelf gaan ze de klanten ook enorm missen. Bella had al de emoties die ze nu voelt niet verwacht: ,,Elke keer als ik tegen een klant zeg dat we met pijn in ons hart na 30 jaar stoppen, komen bij mij de tranen. Nu weer, als ik het zeg.” Dit emotioneert Anno ook: ,,We hebben dit toch samen opgebouwd.”

GROOT VERLIES VOOR DORP Werkhoven verliest veel met het vertrek van Anno’s Dagwinkel. Vanaf 30 april is het niet meer mogelijk om in Werkhoven geld te pinnen - voor de collecte in de kerk, voor de werkster, of de kleinkinderen. De stomerijservice verdwijnt, de schoenreparatie en de sleutelservice, de hondenpoepzakken, de vetbak, de kledingbakken - en ook de Post NL verdwijnt uit het dorp. Bella: ,,We hebben ons best gedaan maar niemand kunnen vinden om PostNL over te nemen, dus er verdwijnt heel veel.”

Kuun Jenniskens

DAGWINKEL PLAT VOOR WONING Wat gaat er met Zwaanweg 17 gebeuren? De boel gaat plat en Anno en Bella bouwen er een prachtig huis en verkopen hun woning aan de Herenstraat. Bella: ,,We houden niet van vakanties en wat we verdiend hebben steken we in ons nieuwe huis.” De twee nemen eerst even rust, maar naar verloop van tijd komen er wel weer activiteiten voor in de plaats. Bella is al gevraagd om in winkels te werken - veel ondernemers kampen met een tekort aan personeel - maar ze zegt nog even ‘nee’. 

Anno wil voor een dag of drie wel weer een activiteit oppakken. Liefst iets met handel en contact met mensen. Hij heeft overwogen om opnieuw een rijdende winkel te beginnen. ,,Mensen met verstand van handel raadden het me af. Dit lukt niet meer, omdat mensen niet thuis zijn.” Op vrijdagmiddag zal hij bij de voetbal te vinden zijn om er met een clubje klusjes te doen. Anno: ,,Na afloop drinken we er een biertje. Daar zijn ook jongeren welkom, want voor hen is er niets meer te doen in het dorp.”

BORREL TER AFSLUITING Het streven is om de winkel tot eind april zo ver mogelijk leeg te verkopen. De laatste weken koopt Anno nog nauwelijks producten in. Voor dinsdagavond 26 april krijgen vaste klanten een uitnodiging om tussen 19 en 21 uur met 50 procent korting te kopen. Alles wat er aan vers eten overblijft gaat naar de Oekraïners die momenteel op verschillende plekken in het dorp worden opgevangen. 

Op zaterdag 30 april (vanaf 14 uur) willen Anno en Bella deze periode afsluiten met een borrel en een hapje. Iedereen is van harte welkom!

Oproep: mocht iemand een foto hebben van de rijdende winkel waarmee Anno van 1990 tot 1994 heeft rond gereden, stuur hem naar k.jenniskens@bdu.nl - dan voegen we deze bij dit artikel.