Wereldberoemde Kardinaal de Rohan bezocht Zeist

GEDUPEERDE KARDINAAL ONTWIKKELDE ZICH OP INDRUKWEKKENDE WIJZE TOT DIEP GELOVIG CHRISTEN

Verslaggever: Maarten Bos

De bekende Zeister royaltykenner en Frankrijkspecialist Anne Louis Cammenga vertelt over het bezoek van de Franse kardinaal Lodewijk Rene Eduard de Rohan aan Zeist op 9 januari 1795.

Anne Louis:” De Rohan was een Franse emigrant. Hij was gevlucht voor de Franse revolutie. Hij was in Zeist bij Engelse troepen die de Franse emigranten wilden inzetten om Frankrijk terug te veroveren op de Franse revolutionairen. Daar kwam niets van terecht want Franse revolutionaire troepen bezetten de Republiek. Alle Engelsen en ook De Rohan moesten de wijk nemen. Maar de Engelsen vertrokken pas nadat ze vele duiven, kippen en hanen van Zeist hadden opgegeten.   

In zijn jonge jaren was De Rohan een lichtzinnjg mens geweest. Hij leefde in luxe en zijn ambt was hem door afkomst en niet door verdiensten toegevallen. Hij was een echte representant van het Ancien Regime, gehaat door revolutionair Frankrijk. En aan De Rohan kleefde een groot schandaal: l Affaire du Collier. Hoe zat dat precies?

De Franse koningin Marie Antoinette had een hekel aan de kardinaal omdat hij ooit haar moeder, de Oostenrijkse keizerin Maria Theresia beledigd en bespot had. De Rohan dacht zijn relatie met Maria Antoinette te redden door in haar naam een peperdure halsketting aan te schaffen van 1,6 miljoen Franse livres. Een oplichtster had de Rohan wijsgemaakt dat de koningin niets liever wilde dan dit halssnoer te verkrijgen. De Rohan was zo dom dit halssnoer in naam van Marie Antoinette aan te schaffen en gaf het aan de oplichtster. Haar handlanger vertrok ermee naar Londen en verpatste daar het halssnoer.

De juweliers kwamen verhaal halen bij de koningin. Die wist van niks en was razend op de Rohan. De kardinaal werd gearresteerd maar een half jaar later vrijgesproken, ook van majesteitsschennis. Koningin Marie Antoinette haar reputatie was hierdoor onherstelbaar beschadigd. 

De Rohan vluchtte in 1789 voor de revolutie en was in 1795 dus in Zeist. Hij vluchtte verder naar het Duitse Ettenheim. Daar overleed hij in 1803. Hij besteedde al zijn geld om uitgeweken Franse priesters te helpen. In zijn laatste levensjaren veranderde hij volkomen. Hij leefde voortaan vroom en eenvoudig en werd een groot inspirerend Christelijk voorbeeld voor velen. Een grote innerlijke ommekeer voltrok zich. Paus Pius VI heeft deze loutering nog geprezen.”