#hertoo?

3 november 2017 om 00:00 Nieuws

De beerput is opengetrokken. Miljoenen vrouwen verenigen zich in #metoo. Al weken. De persoonlijke drama's achter een wereldwijd publiek geheim worden ineens openlijk gedeeld. Het zijn treurige verhalen van gekwetste mensen waar ze soms jaren mee hebben rondgelopen. Nu staan de verhalen en de mensen ineens niet meer op zichzelf. #andyou?

Daar sta ik, met een fles Grand Marnier, voor jouw deur. Ik weet dat je dat lekker vindt. We hebben een aantal weken om elkaar heen gedraaid in het café dat we frequenteren en nu is het tijd voor onze eerste afspraak. Jij gaat voor me koken. Bij jou thuis. Thuis op een Utrechtse woonboot. #spannend

Je drinkt nog een glaasje mee. We zitten op de rand van de boot/het huis. Ik schenk je nog een keer bij, en nog een keer én nog eens. Het gaat goed. Ik zit dicht tegen je aan en dan maak ik 'mijn move'; we kussen. Heel romantisch, vind ik, maar jij kijkt wat onzeker. De tweede kus beslecht het wel. We gaan naar binnen. #topavond

Eenmaal op de bank pakken we door met wederzijdse handtastelijkheden, want -mijns inziens- laat jij je ook niet onbetuigd. Maar is dat echt zo? Of heeft de Grand Marnier je overgehaald? Voelde je je soort verplicht? Even later liggen we op het bed van je ouders waar de avond eindigt in passievol gepruts. #lamzak

Ondertussen is duidelijk dat #metoo zich in elke professie en in alle lagen van de bevolking manifesteert. Mannen zwijgen angstvallig, van geen kwaad bewust. Sterker nog, terwijl een heftige discussie oplaait, blijven zij elkaar onderling lacherig aanstoten om alle commotie. En ik doe mee. #onzekerzeker

'Als ze 'nee' zegt, dan is het 'nee', Wouter', leerde mijn moeder mij. Komend van een vrouw, was dat mijn uitgangspunt bij toekomstige avances. De intenties zijn vaak heel puur, maar ondervinden vrouwen dat ook zo? Wat als de dadendrang de overhand krijgt? Denken mannen te makkelijk? Zijn vrouwen makkelijk? Sinds #metoo weten we het niet meer. Wat is precies de grens van grensoverschrijdend gedrag? #perceptie

Als ik wakker wordt, sta jij al klaar. 'Ik breng je even thuis', zeg je koeltjes. Onderweg zeg je niets. En na een afstandelijk afscheid verdwijn je. Voorgoed. Ik heb je nooit meer gezien. Ik weet niet eens meer hoe je eruit ziet. Het is te lang geleden en er was een boel drank in het spel. Je zei geen 'nee', maar een volmondig 'ja' kan ik me ook niet herinneren. Voor mij was het een avontuurtje, maar wie zegt dat jij mij sinds #metoo niet ineens jouw #metoo vindt. #hertoo? #bewustwording

Wouter de Kleyn

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie