Afbeelding
Zaterdagportret

: Joni (29) zet zich in voor de brandweer: ,,Het onder druk presteren, trok mij erg”

27 mei 2023 om 09:30 Overig Tips van de redactie

BUNNIK De 29-jarige Yoni Visser zit al jaren bij de brandweer. Eerst in Den Dolder en nu sinds anderhalf jaar in Bunnik. Dat zij zo’n passie heeft voor de brandweer, is niet gek gezien haar achtergrond in de zorgverlening.

door Manuela Smit

Yoni is geboren en getogen in Landsmeer bij Amsterdam. In Amsterdam is ze dan ook begonnen aan haar studie tot verpleegkundige aan de Hogeschool van Amsterdam. Yoni heeft altijd al een hart gehad voor de zorgverlening, na haar studie is ze dan ook gaan werken voor buurtzorg in Soest. Tot anderhalf jaar geleden woonde Yoni nog in Den Dolder. Hier is ze begonnen bij de brandweer. Haar vriend, die ook bij de brandweer in Bunnik zit, woont al zijn hele leven in Bunnik. Toen ze op zoek gingen naar een plek om samen te wonen, keken ze dan ook voornamelijk in Den Dolder en Bunnik omdat ze graag bij één van de twee brandweerposten wilden blijven.

Jongensdroom

Al sinds haar kindertijd had Yoni de droom om bij de brandweer te gaan. ,,Ik dacht altijd: dat is maar een jongensdroom, wat moet ik nou bij de brandweer?” Totdat de brandweer in Den Dolder een brievenactie hield om meer vrijwilligers te trekken. ,,Toen kwam het gewoon op mijn pad, ik ging een keer meekijken en ik was meteen verkocht.” Hierna heeft ze een tweejarige opleiding gevolgd om bij de brandweer te mogen.

Er zijn een heleboel dingen die Yoni trekken aan de brandweer. ,,In de eerste plaats was ik op zoek naar een fysieke uitdaging naast de mentale uitdagingen, maar dat kun je natuurlijk in een heleboel dingen vinden. Ik vind het hulpverleners aspect ook heel leuk, ook gezien mijn achtergrond in de zorg.” Haar werk in de wijkverpleging is volgens Yoni een vrij stabiele baan, maar bij de brandweer zit er meer urgentie. ,,Dat onder druk presteren, trekt mij ook wel. Ik heb bijvoorbeeld ook nog nagedacht over ambulance verpleegkundige. Uiteindelijk koos ik voor de brandweer omdat ik het ook leuk vond om in mijn eigen wijk aan de slag te gaan.” Sinds Yoni bij de brandweer zit in Bunnik, kent ze het dorp ook veel beter. ,,Dat vind ik er ook nog extra leuk aan: je leert je dorp veel beter kennen. De mensen en hoe het dorp werkt.”

Ze mag dan wel goed presteren onder druk, aanvankelijk had Yoni wel verwacht dat ze het werk heel stressvol zou vinden. ,,Tijdens mijn opleiding merkte ik wel dat je heel veel kennis uit protocollen kan halen. Je leert dus in veel gevallen al wat je moet doen, in plaats van dat je in het moment al die keuzes moet maken. Natuurlijk verschilt elke situatie, maar je haalt veel steun uit die protocollen wanneer het gaat om urgente zorg.” Hierdoor vindt ze dat de stress in een acute situatie wel meevalt.

Grappige en lastige situaties

Natuurlijk gebeuren er ook veel heftige situaties tijdens het werk bij de brandweer, maar er vinden ook veel grappige situaties plaats, aldus Yoni. ,,We krijgen vaak te maken met dieren die op bijzondere plekken terecht zijn gekomen. Het is natuurlijk belangrijk om die eruit te halen, maar het kan ook wel grappige situaties opleveren.” Tegelijkertijd krijgt Yoni ook af en toe te maken met nare dingen bij de brandweer. ,,Ik probeer het te relativeren door te zeggen: ik ga naar een slechte situatie om te helpen, maar die situatie komt niet door mij, ik probeer alleen maar om het beter te maken.” Soms zie je bij de brandweer natuurlijk ook heftige dingen, maar volgens Yoni kan zij dit goed verwerken door er met haar collega’s over te praten. ,,Mensen die bij de brandweer werken, weten natuurlijk ook hoe het is en hoe het gaat, dus daar kun je goed op terugvallen. Er is genoeg opvang als je het nodig hebt.”

Het naarste wat Yoni heeft meegemaakt bij de brandweer, was het verliezen van een collega. ,,De situatie waar we heen gingen was niet eens heel heftig, maar hij was een aantal verdiepingen naar beneden gevallen in een liftschacht.” Dit was natuurlijk heel heftig voor Yoni om mee te maken en hier had ze wel een aantal maanden voor nodig om het te verwerken. ,,Niemand heeft het echt zien gebeuren, dus we weten ook niet wat er nou echt is gebeurd. Dit gun je natuurlijk geen enkele brandweerman om mee te maken.” Af en toe maakt Yoni ook mee dat er een reanimatie nodig is bij een persoon. Dit blijft haar ook nog bij, maar niet als iets traumatisch. ,,Voor mij is het gewoon een herinnering waar ik af en toe nog aan denk, maar ik heb er niet veel last van.”

Aan het begin van haar tijd bij de brandweer, zorgde elke melding voor enorm veel adrenaline en stapte Yoni meteen op de fiets. Tegenwoordig valt dat wel mee bij haar en neemt ze ook de tijd om de melding goed door te nemen. ,,Dan kijk ik hoe hoog de spoed is bij de melding, als ik aan de melding al zie dat het een pittige klus wordt dan stap ik anders in de auto dan wanneer het een minder acute situatie is.” Momenteel volgt Yoni ook een opleiding tot brandweerchauffeur. Ze vindt het mooi dat er veel leermogelijkheden zijn binnen de brandweer.

Heb jij interesse om te komen kijken bij de brandweer in Bunnik? Elke maandagavond kun je komen kijken bij het oefenen. Je kunt je via brandweerbunnik.nl aanmelden.

Afbeelding
Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie