Vandaag eet Enith een Perzische maaltijd via thuisafgehaald.
Vandaag eet Enith een Perzische maaltijd via thuisafgehaald. Mireille de Putter

Enith de Putter: 'Ik hou graag de regie over mijn eten en dagelijks leven'

19 juli 2018 om 11:34 lokaal Aan Tafel

Mireille de Putter schuift rond zes uur ergens in de Kromme Rijn-streek aan en eet een hapje mee. In deze rubriek fungeert de avondmaaltijd als spiegel van de regio. Je bent wat je eet.

Behendig manoeuvreert Enith de Putter (44) haar rolstoel over de klinkers van de Herenweg in het oude dorp van Houten. Op een hoek belt ze aan. Een hoogblonde vrouw opent de deur met twee dampende plastic bakjes in de hand. Enith vond Homeyra op thuisafgehaald.nl, op zoek naar iemand die af en toe vegetarisch voor haar wil koken. Homeyra bereidt, naast haar werk als schoonheidsspecialiste, als thuiskok maaltijden voor thuisafgehaald. Een week eerder hebben ze kennisgemaakt bij Enith thuis. Homeyra: ,,Het is mijn doel om Nederlanders kennis te laten maken met de Perzische keuken. Het zijn lekkere gerechten met knapperige groentes en verse kruiden. Koken zit in mijn bloed. Ik vind het leuk om voor anderen te koken en het is ook fijn om een beetje extra te verdienen.'' Homeyra vluchtte vijfentwintig jaar geleden uit Teheran en kookt behalve Perzisch ook graag Indonesisch.

THUISAFGEHAALD Thuisgekomen gaan de deksels van de plastic bakjes. Enith neemt een eerste hap van de Mirza ghasemie. Het valt in de smaak. Het Perzische gerecht bestaat uit geroosterde aubergine, tomaat en knoflook waar op het laatst geklopte eieren aan worden toegevoegd, die worden mee gegaard. Het smaakt goed met de goudgele saffraanrijst en de komkommeryoghurt met knoflook en gedroogde munt. ,,Eten is voor mij hard werken, omdat ik moeite heb met kauwen. Eigenlijk eet ik het liefst soep.'' Met haar beperkte handfunctie kost het bovendien meer moeite om te koken. Sinds 2015 mag de thuiszorghulp geen kookwerkzaamheden meer uitvoeren. Omdat Enith wel graag vers eet, zocht ze via de Nederlandse Patiënten Vereniging een vrijwilliger, die wekelijks langskomt om groente voor haar te snijden. Daarvan kookt Enith drie of vier maaltijden, bijvoorbeeld paddenstoelenrisotto, die ze deels invriest.

FOKUS Enith is opgegroeid in Houten. Sinds haar geboorte is ze spastisch. Al twintig jaar woont ze in een Fokuswoning in de Lobben. Ieder woonblok heeft naast reguliere woningen ook twee aangepaste woningen waar mensen met een beperking wonen. Fokus maakt het mogelijk dat mensen als Enith zelfstandig kunnen wonen, omdat ze 24 uur per dag, 7 dagen in de week assistentie kunnen krijgen, waardoor ze de regie over hun eigen leven houden. Na vier jaar in Arnhem op school te hebben gezeten en gewoond, keerde ze terug naar Houten. ,,Hier ben ik geaard, hier ken ik veel mensen en voel ik me thuis. Trein, bus, winkels, bibliotheek, theater en kerk zijn allemaal om de hoek. In dit nieuwere deel van Houten is alles vlak en zijn geen drempels.'' Ook haar huis is drempelvrij. In de keuken rijdt ze zo onder het aanrecht en pakt borden en bestek. Overal zijn vernuftige hulpmiddelen aangebracht, vaak bedacht door haar ergotherapeut. Zo kan ze met een vastgeschroefde dunschiller met één hand aardappels schillen.

LEVEN ZONDER AFVAL Sinds haar achttiende is Enith vegetariër. ,,Vooral vanwege dierenwelzijn en om klimaatverandering tegen te gaan. Als we in Nederland met z'n allen drie dagen per week geen vlees zouden eten, scheelt dat evenveel CO2-uitstoot als dat er 3 miljoen auto's minder zouden rijden. Ik ben geen veganist, omdat ik osteoporose heb en daardoor een halve liter zuivel per dag nodig heb.'' De laatste jaren probeert Enith zonder afval te leven. Ze verpakt groente en fruit in haar eigen stoffen zakken, net als brood. Kaas laat ze in een bijenwasdoek verpakken. Zuivel koopt ze in glazen flessen en af en toe neemt ze de trein naar Amersfoort om in een verpakkingsvrije biologische winkel haar schoonmaakflessen te laten vullen en glazen potten met graan, noten en peulvruchten. ,,In Houten hebben we zo'n winkel helaas nog niet.'' De laatste twee jaar maakt ze zelfs haar eigen tandpasta. Inspiratiebron is het boek Leven zonder afval van Emily-Jane Lowe.

FAIRTRADE Na vijftien jaar bij de politie en bij Vluchtelingenwerk te hebben gewerkt, heeft Enith lange tijd gesolliciteerd, maar daar is ze mee gestopt. Ze verveelt zich echter niet. Ze werkt als vrijwilliger voor de werkgroep van Fairtrade gemeente Houten. Eerder zette ze zich in voor Houten drempelvrij en voor een schoolprogramma over mensen met een beperking. Wekelijks zwemt ze. Ook kijkt ze uit naar haar wandelvakantie - dit keer LAW Nederlands kustpad - die ze al jarenlang maakt vanuit haar rolstoel. Ook doet ze hiervan verslag, zodat andere rolstoelers de routes zonder hindernissen kunnen volgen.

Voor Enith is een maaltijd van thuisafgehaald.nl gekookt door Homeyra zeker voor herhaling vatbaar. ,,Wel breng ik volgende keer mijn eigen schaal mee om afval uit te sparen.''

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie