Jonne Kulik heeft een gouden opa: ,,Het was me een waar genoegen”

BUNNIK Heb je ook zo’n opa die je meeneemt op reis, naar een concert met je gaat, of die gewoon lekker kan genieten van de kleine dingen in het leven? Heb je ook zo’n opa die van op tijd zijn hield, maar ook aanwezig kon zijn zonder een woord te zeggen? Jonne Kulik heeft zo’n gouden opa: Leo Hokke. Helaas is hij niet meer onder ons, maar de herinneringen aan hem heeft zij opgetekend in een prachtig boek.

VERHALEN OVER OPA Sinds het overlijden van haar opa, schrijft Kulik verhalen, alhoewel ze in haar kindertijd al mooie Sinterklaasgedichten schreef. Veel mensen in haar omgeving vonden dat ze haar verhalen moest gaan optekenen. In word-documenten had ze alles altijd bewaard, maar afgelopen jaar heeft ze er echt werk van gemaakt en de verhalen gebundeld in een boek. De opa van Jonne Kulik overleed in 2016. Hij wandelde en fietste veel en is op een dag is hij erg hard gevallen en daarbij heeft hij zijn enkel verbrijzeld. Uiteindelijk is hij in 2016 overleden aan een bloedvergiftiging. 

HERINNERING In haar boek staan verhalen met herinneringen over haar opa, zoals mooie belevenissen die ze samen hebben meegemaakt.

,,Een veelgebruikte opmerking die Opa Hokke altijd gebruikte wanneer hij afscheid nam van gezelschap is ‘Het was me een waar genoegen,’ en dan keek hij nogmaals om naar ons”, vertelt Kulik met een glimlach. ,,Opa kon altijd genieten van de kleine dingen in het leven”, vertelt ze en ze gaat verder: ,,zoals het gefluit van de vogels, de natuur of iets heel simpels.” Voor haar opa was het was altijd een rijkdom: ,,Hij keek altijd naar het mooie van een dag.”

LEUKE UITJES Opa Hokke paste niet een standaard dag op de kleinkinderen, maar deed dat vaak in de zomervakanties of zo nu en dan een keer. Op zondagen nam Opa Hokke de kleinkinderen vaak mee naar Het Concertgebouw voor een prachtig concert. Dat soort uitjes waren altijd het hoogtepunt voor de familie. Ook nam hij de kleinkinderen regelmatig mee naar musea door het hele land. Kulik is zelfs met Opa Hokke helemaal naar Friesland afgereisd voor een bezoek aan een museum.

Opa Hokke vond het niet erg als onverwachts vriendinnen van Kulik op bezoek kwamen. Er was altijd wel extra eten voor een gast. ,,Met kerst gourmetten we altijd”, vertelt ze enthousiast. ,,Vriendin Simone ging een keer mee en het was niet erg dat ze meekwam eten”, vervolgt ze.

ZUINIG MET JE SPULLEN Voor een verjaardagscadeau maakte het niet uit wat het kostte. Opa Hokke vond het belangrijk dat iedereen spullen van goede kwaliteit had. ,,Hij heeft de Tweede Wereldoorlog meegemaakt. Daar heeft hij geleerd om niet alles zomaar weg te gooien en al helemaal niet als het om eten ging”, zeg Kulik. Een keer hadden ze Chinees gehaald: ,,Restjes dat overgebleven was ging niet de prullenbak in, maar dat at hij gewoon de volgende dag op.”

,,Een bijzonder karaktertrek van Opa Hokke was dat hij aanwezig kon zijn zonder dat hij een woord iets zei”, zegt Kulik. Kulik zag dat hij op een vaste plek zat op de bank. Hij had altijd zijn zwarte tasje bij zich.

MAN VAN DE TIJD Opa was altijd van op tijd zijn. Hij was vaak als eerste op verjaardagen. Hij kon het slecht hebben als mensen niet op tijd op afspraak verscheen. Hij keek daarbij altijd op zijn horloge, waarop hij ook keek als iemand te laat op een afspraak verscheen. Datzelfde horloge ligt bij de zus van Kulik op de tijd dat hij is gestorven.

OLIEBOLLEN ,,Op oudejaarsdag bakte Opa Hokke altijd oliebollen, en de deur stond voor iedereen altijd open die dag”, vertelt Kulik met een brede glimlach. Iedereen mocht dan gewoon in- en uitlopen. Daarna heeft de moeder van Kulik deze traditie overgenomen omdat het niet meer voor opa ging. Wel zat hij in zijn dikke jas altijd ernaast om daarvan te genieten.

Haar boek is te koop bij de uitgever Boekscout, bij Boekhandel van Ravenswaaij en binnenkort bij Bank & Co.