Boink in gesprek met jongeren over hoe het is om op te groeien in coronatijd

BUNNIK Hoe is het om op te groeien in de coronapandemie? BO!NK Theater vroeg het aan 35 jongeren uit de omgeving en maakte hierover samen met hen de film ‘Een Beetje Lucht’ plus een fototentoonstelling. In deze rubriek stellen we iedere week vragen aan een aantal van deze jongeren. Over henzelf, over het project ‘Zie je mij?’ en over corona. Aan het woord zijn Isa (17 jaar), Lisa (17 jaar), Donna (18 jaar). 

Wat willen jullie vertellen met de film?

Donna: ,,Dat, hoe ellendig alle lockdowns dan ook zijn, het allemaal maar tijdelijk is en dat maakt het niet minder erg, maar het is gelukkig niet uitzichtloos. Waardeer de vrijheid die je hebt, doe dingen gewoon, omdat….” Lisa: ,,Ik zou ook een waarschuwing mee willen geven. Een soort: ‘Kijk, dit kan er dus écht gebeuren!’ Probeer een beetje te zorgen voor deze wereld.” Isa: ,,Het geeft een inkijk van hoe corona was voor jongeren en de problemen waar wij mee werden geconfronteerd. Zoals veel online les, nauwelijks je huis verlaten en dat je maar met een paar vrienden mag afspreken. Donna: ,,Door de spaarzaamheid van sociaal contact maakte ik wel echt het beste van de tijd die ik had met mijn vrienden.” Lisa: ,,Hoe je het beste vanuit bed kan werken. Isa: ,,Ik zat de hele dag op mijn bed! In kleermakerszit!” Donna: ,,Ehm, ik heb een tijd lang iedere dag de eenden gevoerd, iedere dag een sudoku gemaakt en armspieroefeningen gedaan. 

Drie jaar lang maatregelen of een strenge lockdown?

Lisa: ,,Ik zou zelf het liefste in een strenge lockdown gaan, omdat je dan veel sneller weer een gewoon leven kan oppakken. Op een gegeven moment beginnen de cijfers alleen maar dat te zijn: cijfers. Als er niemand in je omgeving er last van heeft, is het niet makkelijk om te blijven onthouden dat de maatregelen echt ergens over gaan. Isa: ,,Drie jaar met beperkingen leven. Dan kan je tenminste nog wel iets doen. Als je helemaal niets kan doen, dan gaat het voelen alsof je vast zit in een grote loop. Alle dagen gaan nog meer als hetzelfde voelen en dan weet je echt niet meer wat je moet doen. Lisa: ,,Al denk ik niet dat Rutte nog meer meningen nodig heeft, haha.”

Wat ga je doen als alles weer normaal is?

Donna: ,,Mijn achttiende verjaardag vieren. Toen ik achttien werd kon ik natuurlijk niemand uitnodigen, maar ik was jarig en bij verjaardagen hoort taart. Dus ik heb samen met een vriendin van me een stuk of vijftien kleine taartjes gebakken en gedecoreerd. Mijn ouders hebben de hele dag chauffeur gespeeld, terwijl ik langs de deuren ging om taarten af te leveren! 

Het project ‘Zie je mij?’ is arts based research vanuit BO!NK Theateracademie naar de ervaringen van jongeren in tijden van de coronapandemie. Op 5 september is de première in het Figitheater in Zeist. De film wordt ook op diverse plekken in Bunnik en Odijk vertoond. Meer informatie is te vinden op de website www.boinktheater-academie.nl.