Jan van Hout, eigenaar van de Primera in Odijk, maakte graag andermans dromen waar

ODIJK Jan van Hout, in Odijk bekend als de eigenaar van de Primera, overleed op zaterdag 9 januari op 70-jarige leeftijd, tijdens de tweede helft van de wedstrijd van zijn favoriete club FC Utrecht. Jan stond bekend als een man die hield van gezelligheid en altijd bezig was anderen te helpen hun dromen waar te maken. 

door Agnes Corbeij

Jan werd geboren in Heerlen en deed de HTS. Hij trouwde en kreeg een dochter, Estelle. Het gezin verhuisde naar Zeist toen Estelle een jaar oud was. Jan werkte toen bij het Ministerie van Defensie. Estelle: ,,Hij zat eerst in de ongediertebestrijding en later in de arbeids- en organisatiekunde.” Estelle woont zelf nog altijd in Zeist.

GROTE LIEFDE Zijn eerste huwelijk hield geen stand. In Mieke vond Jan zijn grote liefde, in 1994. Estelle: ,,Ze leerden elkaar kennen tijdens mijn paardrijlessen. Ik zat bij een manege in Houten. Mieke’s dochters ook. Pas later kwamen ze elkaar weer tegen en sloeg de vonk over.” In 1996 verhuisden ze naar Odijk, twee jaar later trouwden ze. 

Voor Estelle was Jan een goede vader. ,,Hij was een slimme man, had altijd goede adviezen. Hij steunde ook altijd mijn dromen, zoals het paardrijden. Ik kreeg mijn eigen pony van hem. Hij was ook heel trots op mijn studie rechten en steunde mij daarin. Mijn vader was ook altijd positief. Had altijd oplossingen voor problemen.”

ANDERMANS DROMEN Ook bij anderen staat Jan bekend als iemand die andermans dromen graag waarmaakt. Zo ook voor Mieke, opgegroeid als dochter van een winkelier. Estelle: ,,Haar vader had een groentezaak in Utrecht, waar ze meewerkte. Later werkte ze bij de bakker in Odijk. Ze had zelf bij de sigarenboer wel eens laten vallen dat als hij stopte, ze het graag over zou nemen. Zo is het gebeurd, samen met mijn vader.” 

Mieke’s Primera opende in 2005. Twee jaar later stopte Jan met zijn werk bij Defensie. De taakverdeling tussen de twee was glashelder. Mieke stond in de winkel, Jan werkte op de achtergrond. Estelle: ,,Hij deed de boekhouding, de gesprekken met vertegenwoordigers, de administratie, ga zo maar door. Mieke kon heel goed de klanten aan zich binden. De winkel heeft altijd goed gedraaid.”    

TWEEDE VADER Die ervaring heeft ook Christiaan van der Tier, die in Jan zijn tweede vader ziet. Christiaan groeide op in Odijk en kende Jan en Mieke al zijn hele leven. ,,Met mijn moeder kwam ik altijd bij de bakkerij, waar ik vaak een krentenbol van Mieke kreeg.” Toen Jan en Mieke de sigarenwinkel kochten, kwam Christiaan daar vaak. Hij hielp Jan en Mieke op zijn 15e voor het eerst in de winkel met de ticketcomputer. ,,Het was niet echt werken, dus ging ik naar huis met een berg snoep.”

Op zijn achttiende kwam Christiaan officieel op de loonlijst. Dat is tien jaar geleden. ,,Ik heb Jan en Mieke leren kennen als mensen die, als ze je mochten, altijd voor je klaar stonden.” Behalve in de winkel, deed Christiaan ook in huis veel voor Jan en Mieke. ,,Er moest altijd wel iets geklust worden. En na afloop dronken we altijd even een borreltje. Hun huis was mijn tweede thuis.”

VOETBAL Een van de onderwerpen die altijd besproken werden, was FC Utrecht. Jan en Mieke waren groot fan. Estelle: ,,De liefde voor voetbal was met de paplepel ingegoten. Zijn vader was al scheidsrechter en zelf speelde hij bij de jeugd van Roda JC. Later speelde hij bij Saestum en Hercules. En hij was trainer bij onder meer Austerlitz, SV Odijk, Patria en SV Aurora.” Samen met Mieke en veel vrienden waren Jan en Mieke vaste supporters van FC Utrecht en tweewekelijks in het stadion te vinden. ,,Jan hield van gezelligheid, mensen om zich heen.” 

Twee en een half jaar geleden nam Christiaan een moeilijk besluit. ,,Het was Mieke’s droom dat ik de winkel ooit van haar over zou nemen. Dat had ze vaak gezegd. Maar ik studeerde maatschappelijk werk en dienstverlening en kreeg een baan aangeboden als leerplichtambtenaar. Het was een hele moeilijke beslissing, die ik heel open met Jan en Mieke heb overlegd.” 

MOEILIJK ALLEEN Mieke overleed kort daarna onverwacht in augustus 2018. Estelle: ,,Mijn vader hield zielsveel van haar. Hij was er kapot van. Hij vond het heel moeilijk alleen, hij werd eenzaam. Hij hield van gezelligheid, van mensen om zich heen. Hij was ook traditioneel en hield ervan als zijn vrouw voor hem zorgde.” Ook het werk in de winkel viel hem soms zwaar. Christiaan: ,,Hij heeft me nogmaals gevraagd de zaak over te nemen. Ik besloot het weer niet te doen.” 

Toch wilde Jan ook geen afscheid nemen van de winkel. Christiaan: ,,Het was Mieke’s kindje en zolang hij het kon en er lol in had, zou hij het blijven doen, zei hij.” Christiaan is altijd minstens eens per week langs blijven komen bij Jan, ook al woont hij niet meer in Odijk. 

KLEIN WERELDJE De laatste jaren had Jan veel lichamelijke klachten, onder meer aan zijn heup, rug, schouder, nek en knie, waardoor hij slecht ter been was. De maatregelen omtrent corona maakten het leven er niet leuker op. Estelle: ,,Alle gezelligheid viel weg natuurlijk. Hij kon niet meer naar het stadion. Hij zei vaak: ‘Gelukkig hebben we de winkel nog.’ Toen ook die half december dicht moest, werd zijn wereldje nog kleiner.” 

Toch bleef Jan ook toen positief en bleef hij plannen maken voor de toekomst. Christiaan: ,,Ik ben de avond voor zijn overlijden nog langs geweest. We hebben het nog gehad over een stedentripje dat we zouden maken als corona voorbij zou zijn en we hadden het nog over de toekomst van de winkel.”

LAATSTE APPJE Zijn overlijden kwam dan ook zeer onverwacht. Christiaan: ,,Tijdens de wedstrijd zaterdagavond appte hij me nog over de 2-1. Hij zei ook dat hij zich niet zo lekker voelde. Ik appte terug dat als hij de volgende dag nog last had, hij dat even moest laten weten. Hij stuurde een duimpje om 21.43 uur. Achteraf bedacht ik me dat hij me de 2-2 nooit geappt heeft. Dat was vreemd.”

Na de wedstrijd belde een vriend naar Jan, voor de wekelijkse nabeschouwing van de wedstrijd. Hij nam niet op. Toen hij ook de volgende dag niet opnam, belde hij Estelle. Zij vond hem, in zijn stoel, voor de televisie, die op standby was gesprongen. ,,Toen die vriend me belde wist ik dat het foute boel was. Het is een grote schok.” 

BEGRAVEN Vorige week zaterdag vond de uitvaart plaats in de Nicolaaskerk. Buiten stond een erehaag in de kleuren van FC Utrecht, waar de rouwstoet doorheen reed. Estelle: ,,Dat was prachtig. Dat had papa heel mooi gevonden.” Jan is begraven op de algemene begraafplaats in Odijk, bij zijn Mieke. Online staat een coldoleanceregister open: www.memori.nl/gedenkplaats/j-c-van-hout/