PREMIUM SELECTIE Bertie Boersma verbindt Gods Verhaal met verhalen van de mensen

In de dagen rond de jaarwisseling delen we een selectie van de meestgelezen Premium-artikelen op Bunniks Nieuws.nl. Vandaag een uitgebreid interview met dominee dominee Bertie Boersma die in Odijk dominee Kees Visser opvolgde. Het artikel is eerder gepubliceerd op 28 september.

door Agnes Corbeij

ODIJK Na het afscheid van dominee Kees Visser heeft dominee Bertie Boersma zijn plaats ingenomen. Met man en vier kinderen kwam zij vanuit Scharendijke in Zeeland naar Odijk. Terwijl ze kort geleden nog heel andere plannen had. 

Bertie Boersma (42) groeide samen met twee broers en twee zussen op in Friesland, op een melkveehouderij. Ze studeerde theologie in Utrecht, maar ging niet meteen als predikant aan de slag. ,,Ik was 23 toen ik afstudeerde. Ik vond dat ik als predikant wat meer levenservaring moest hebben, dus ik ben een poosje rond gaan zwerven.”

Bertie ging samen met haar echtgenoot Eldert - hij studeerde ook theologie - een jaar naar Indonesië om toerustingswerk te doen voor een partnerkerk van de PKN op Oost-Java. Ook werkte ze voor het Nederlands Bijbelgenootschap en werkte ze in het huis van bewaring in Scheveningen. ,,Tijdens mijn stage had ik ook al in een gevangenis gewerkt, een vrouwengevangenis in Breda. Ik kom uit een keurig gezin en wilde ook mensen aan de rand van de samenleving leren kennen.”

FLINTERDUN Het was een leerzame tijd. ,,In de gevangenis heb ik vooral geleerd dat er een flinterdun lijntje zit tussen mij en de ander. Als ik niet was opgegroeid in dit veilige gezin, of als ik verkeerde vrienden had gehad, of als mij ellende was overkomen, dan had ik daar ook kunnen zitten. 

Bertie heeft ook geleerd dat het niet vanzelfsprekend is om uit een goed nest te komen. ,,Ik heb gezien hoe moeilijk het is om jezelf ervan te ontworstelen als criminaliteit gewoon is in je omgeving. Dan heb je een heel goed netwerk daarbuiten nodig om de keten te doorbreken en dat is er vaak niet.” 

Toen ze op haar 31e wegens bezuinigingen bij het ministerie van Justitie niet kon blijven, stelde ze zich beschikbaar als dominee. ,,Er was een vacature in Scharendijke op het Zeeuwse eiland Schouwen-Duiveland. Daar heb ik elf jaar als predikant gewerkt. Ook zijn onze vier kinderen, Anna Lotte, Nynke, Maaike en Maarten daar geboren.” 

We hadden iedereen verteld dat we zouden vertrekken en waren al afscheid aan het nemen.

UITZENDING Drie jaar geleden zou het gezin verhuizen naar Sulawesi. Bertie en Eldert zouden daar voor de kerken van Midden- en Noord-Sulawesi aan de slag gaan.  ,,Dat was een unieke kans, er zijn niet veel plekken daar. Alles moet samenvallen en dat leek zo te zijn. We hadden al vaccinaties gekregen en trainingen gedaan. We hadden het iedereen verteld en waren al afscheid aan het nemen. Het was een moeilijke beslissing, maar we wisten ons geroepen.”

Toch liep het verhaal anders. Halverwege het voorbereidingstraject werd duidelijk dat de uitzending niet door kon gaan, doordat de situatie daar veranderd was. Ineens stond alles op zijn kop. “ We hebben nog gevraagd om een andere plek, maar die was er niet.”

Een tweede kans komt er niet. Daar speelt ook de leeftijd van de kinderen in mee. Als de kinderen eenmaal op de middelbare school zitten, is het veel lastiger. De oudste zit nu in groep 8.” Deze tegenvaller moest even verwerkt worden. ,,We kijken er nu op terug als een heel kwetsbaar proces. Alles moet goed gaan om het voor elkaar te krijgen. Dat was uiteindelijk niet het geval.”

BAND MET ODIJK Gelukkig kon Bertie nog in Scharendijke blijven. ,,Er was nog geen vacature uitgezet en de kerkenraad wilde graag dat ik langer bleef. Dat heb ik gedaan, tot de fusie vorig jaar.” Van vrienden kreeg Bertie de vacature van predikant in Odijk doorgestuurd. ,,Toen ik met mijn man naar Indonesië ging, hadden we contact met mensen uit Odijk. Daar ken ik het dorp van. Dat is heel leuk.”

Als Bertie Odijk vergelijkt met Scharendijke ziet ze overeenkomsten en verschillen. ,,Het zijn beide dorpen, al is Odijk vier keer zo groot. In Scharendijke werken mensen in het toerisme, visserij of landbouw of bij Rijkswaterstaat wegens de waterkering. Hier in Odijk is de gemeenschap diverser. Ook hier zijn mensen werkzaam in de land- en tuinbouw, maar ook veel op de universiteit of in het onderwijs. Ook is er meer jeugd dan in Scharendijke.”

Tekst loopt door onder de foto.

Bertie Boersma met haar echtgenoot Eldert Franke en hun vier kinderen Anna Lotte, Nynke, Maaike en Maarten. - J.R. van Alphen

ELKAAR BEVRAGEN Tijdens de gesprekken met de kerkenraad bleek al snel dat er een klik was. ,,Het is een bijzonder diverse gemeenschap en dat spreekt mij wel aan. Als je verschillend in het geloof staat kun je elkaar scherpen en bevragen.”

Daarin merkt Bertie ook dat de leden van de Odijkse gemeenschap elkaar de ruimte geven. ,,Dat vind ik heel mooi. We moeten het samen volhouden. Dat geldt overal en ook in een geloofsgemeenschap. Het is belangrijk mild te zijn naar elkaar en elkaar te verdragen. Het is net als met familie. Je kiest elkaar niet uit, maar moet het wel samen rooien.” 

VERTREK Het vertrek uit Zeeland was moeilijk, zeker ook voor de vier kinderen in de leeftijd van 11, 8, 6 en 4. De oudste drie zijn dochters, de jongste is een zoon. Alle vier gaan ze naar PC basisschool De Beurthonk. ,,De periode van mei tot augustus was erg zwaar. We wisten dat we weg zouden gaan, maar nog niet precies waarheen. We waren steeds maar afscheid aan het nemen.” 

Toen het huis half augustus eenmaal leeg was en het gezin in de auto stapte, op weg naar Odijk, stonden de buren in de straat te zwaaien. ,,Na elf jaar waren we zo geworteld in de gemeenschap en we voelden ons er zo thuis; we zaten allemaal te huilen toen we wegreden.”

Toen we in de pastorie aankwamen vanuit Zeeland lagen er ijsjes in de diepvries en kaartjes op de mat voor de kinderen. Dat heeft erg geholpen.

WARM WELKOM Toch maakte de aankomst in Odijk veel goed. ,,De kinderen waren voor de vakantie nog een dag naar de Beurthonk geweest om te wennen. Daar ben ik achteraf erg blij mee. Toen we in de pastorie aankwamen vanuit Zeeland lagen er ijsjes in de diepvries en kaartjes op de mat voor de kinderen, van klasgenootjes, met telefoonnummers en de boodschap dat ze altijd mochten bellen als ze wilden spelen. Dat heeft erg geholpen.”

Inmiddels is het gezin redelijk geland. De intrededienst was in de Nicolaaskerk, omdat die groter is en daar dus meer mensen tegelijk naar binnen konden. Volgende week gaat Bertie voor het eerst voor in de dienst in het Witte Kerkje. Inmiddels is Bertie vooral bezig met mensen leren kennen en vergaderen. ,,Als dominee ben je een spin in het web.”

VERHALEN VERBINDEN ,,Mijn enthousiasme voor het ambt van predikant ligt in het leggen van de verbinding tussen levensverhalen van mensen en het grote Verhaal van God met mensen. Onze levensverhalen en de geschiedenis van onze wereld staan niet op zich, maar zijn verbonden met Gods hoop en dromen voor ons en deze wereld. Deze verbinding is een gave, maar ook een opgave. Het houdt in dat we nooit voor onszelf alleen kunnen leven. Deze verbinding komt iedere zondag in de eredienst terug, maar ook tijdens bijzondere hoogte- en dieptepunten in een mensenleven, zoals bij doop, trouw en rouw.”

Op de vraag wat haar stijl is als dominee, kan Bertie niet echt een antwoord geven. Die vraag mag de gemeenschap zelf beantwoorden.

Dankzij de inmiddels honderden Premium-abonnementen kunnen de journalisten van BunniksNieuws.nl extra verhalen maken. Het geeft ons de ruimte om net even dieper te graven in onderzoeksdocumenten, verder over de grens te kijken bij mensen die niet meer in Bunnik wonen (Groeten uit) en meer tijd te nemen voor een uitgebreid interview als dit. Wilt u bijdragen aan deze vorm van kwalitatief goede lokale journalistiek? Word dan ook abonnee. Dat kan al vanaf 3,95 per maand via https://www.bunniksnieuws.nl/abonnement/bunniksnieuws/bestellen