Thuis in Nederland en in Bunnik

Margriet Hunse

BUNNIK Er zat dinsdagavond 17 april een gemêleerd gezelschap in de Oude dorpskerk in Bunnik. Van tamelijk nieuwe tot oudere Nederlanders, taalcoaches, muzikanten, vrijwilligers en professionals. Dominee Coen Constandse heette iedereen welkom in de kerk, die behalve een plek om je thuis te voelen ook een plek voor ontmoeting met anderen is. De avond was grotendeels georganiseerd door Janneke Schermers. Zij deed meteen een oproep: Vluchtelingenwerk Bunnik is op zoek naar nieuwe bestuursleden en maatschappelijk begeleiders.

TRAUMA Transcultureel psychiater Bert Nanninga legde uit hoe een migrant zich voelt als hij huis en haard heeft verlaten. Hij werkt met migranten die zich melden bij de GGZ met psychische klachten. Veel asielzoekers hebben PTSS, een post-traumatische stress stoornis, opgelopen door gebeurtenissen in hun land van herkomst. Dat de IND soms jaren wacht voordat er een definitieve uitspraak over de verblijfsstatus volgt, resulteert echter ook regelmatig in PTSS. "Afscheid nemen van je oude cultuur is hetzelfde rouwproces als bij het verlies van een dierbare. Als je afscheid hebt genomen van je oude cultuur, en het duurt jaren voordat je een verblijfsstatus krijgt en je kunt gaan wennen aan je nieuwe cultuur, kan die lange tussenfase traumatisch zijn." Mensen met een migrantenachtergrond hebben vaker kans op ziektes als diabetes, psychische stoornissen, 50% van de vrouwelijke asielzoekers heeft bovendien te maken gehad met seksueel geweld. "Nederland is ook een heel moeilijk land voor nieuwkomers. We houden enorm van regels, maar zijn tegelijkertijd erg voor autonomie en zelfontplooiing."

OUDEREN In een gesprek met drie jonge asielzoekers werden de eigenaardigheden van de Nederlandse samenleving onder de loep genomen. Habtit, afkomstig uit Eritrea vindt het lastig dat de deuren in Nederlands gesloten zijn. "In Eritrea voelt een gemeenschap meer als een grote familie en ben je overal welkom. Je blijft bij je ouders tot je gaat trouwen." Kundo uit Congo: "Bij ons wonen ouderen nooit alleen, er komen een of twee kleinkinderen bij ze wonen. Als een van de grootouders is overleden gaat de andere bij familie wonen. Hier wonen ouderen alleen, dat vind ik raar." Mohammed: "In Irak blijven de ouders bij de kinderen en kleinkinderen, dat vind ik mooi aan onze cultuur. Mijn zieke moeder wordt door mijn zusje verzorgd. Dat kost tijd en geld maar zoveel respect hebben wij voor onze ouders. De 'grootfamilie' woont zoveel mogelijk bij elkaar in de buurt. Op zomeravonden zit iedereen buiten en worden er verhalen verteld, sommige al van generaties geleden."

TAALCURSUS Nederlands leren vonden de drie moeilijk. "Er werd mij in het Nederlands verteld wat ik moest doen, maar ik sprak geen Nederlands dus begreep het niet" zei Kundo. En dat was voor Bunnikers Mariska en Afief precies de reden om een eigen taalcursus te ontwikkelen, in het Nederlands en het Arabisch. Samen met praatjesmaker Vincent Bijlo gaven ze een idee van hun cursus: veel muziek en vrolijkheid. De cursus 'Leer Nederlands met Mariska en Afief' is te vinden op YouTube en Facebook.

Geïnteresseerden voor een vrijwilligersfunctie kunnen contact opnemen met Vluchtelingenwerk-Samenspraak Bunnik door te mailen naar info@vwsbunnik.nl.