New York

14 april 2017 om 00:00 Lokaal nieuws

Vorige week was ik met een vriend in New York. We fietsten op een tandem langs de Hudson, de Kromme Rijn van New York, en ik dacht: Wowie, dat denken Amerikanen ook vaak dus ik dacht het ook, het klinkt vreselijk kinderachtig maar soms moet je je aanpassen aan de gebruiken van een land, wowie, dacht ik, hier fietsen wij, two kings of the road! These little town blues are melting away. The School Isle was ver weg, even geen Tree Vision, geen angry citizens en geen sound plate groups, (klankbordgroepen). Er zat fijn veel fijnstof in de lucht. Het lawaai van de auto's die langs ons reden was oorverdovend. Ze toeterden vaak naar ons, ik stak mijn beide armen in de lucht, als een wielrenner die als eerste over de finish kwam. Dat gaat nooit op een tandem, hoe hard ik ook trap, ik word altijd tweede.

We sloegen af en fietsten het hart van Manhattan in. We reden over Broadway, het Slot, nee de Meent van New York. Ik rook burgers, lekkere burgers met chadder, bacon and latice. Ik hoorde binnen 100 meter 10 verschillende talen. We stopten voor een koffie. Een kleine, die is al groter dan de grootste bij ons. We zetten de tandem op de standaard naast ons terrastafeltje. De verhuurder had gezegd dat je hem kwijt bent zodra je hem ook maar 1 moment uit het oog verliest.

"Dat is in Bunnik wel anders," zei mijn vriend. "Vergis je niet jongen," zei ik, "de fiets van mijn vrouw is een keer uit het schuurtje in onze

achtertuin gejat." Hij siste verontwaardigd. Daar ook al, zei dat gesis, ja, daar ook al. "Bunnik," zei ik, "is soms net de rest van de wereld, al denken wij Bunnikers daar af en toe heel anders over. Wij zien onze gemeente vaak als een eiland te midden van een grote boze buitenwereld die het per definitie niet goed met ons voor heeft. We gedragen ons ook vaak als eilandbewoners. Kijk naar de New Yorkers. Hoe minder ruimte ze hebben, des te meer ruimte ze elkaar gunnen. Als je zo op elkaars lip zit, moet je wel tolerant zijn, anders overleef je niet."

"Wil je daarmee pleiten," zei mijn vriend, "voor het volbouwen van het hele buitengebied, of wil je dat oude idee van De Vierde Kern weer van stal

halen?"

"Nou," zei ik, "ik wil dat we wat constructiever gaan nadenken, dat we niet vastlopen in behoudzucht en niet zo bang zijn voor alles dat verloren zou kunnen gaan."

"Een Trump Tower op het Scholeneiland?" vroeg mijn vriend.

"Nee," zei ik," niet daar, "die zou beter in Werkhoven passen. Laten we bescheiden zijn, we doen een Trump Towertje op Domhoogte en dan maken we een kabelbaan van Werkhoven naar Utrecht, tussen de toppen van beide torens."

He, zo'n bezoekje aan New York laat de geest waaien, let's make Bunnik great again!

Reageren? Mail naar bijlo@groentje.nl

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie