Buren

Twee weken geleden schreef ik een column over in onmin met elkaar levende buren in de gemeente Bunnik. Het was uiteraard niet mijn bedoeling om met die column mensen aan de schandpaal te nagelen. Daarom had ik geen straat en geen namen genoemd.

Inmiddels hebben de buren, die ik in die column beschreef als "de treiterburen" zich bij mij gemeld. Ze schrijven: "Alle beweringen berusten op leugens, dit om de desbetreffende

mensen zwart te maken door heel Bunnik. U heeft als columnist geen verder onderzoek gepleegd naar het geen u voorgeschoteld is en dit zo maar klakkeloos opgeschreven in u stuk.

Die jonge mensen die hier nu 3 jaar wonen doen er alles aan om ons te treiteren zwart te maken en weg te pesten uit de gemeente Bunnik.

OA een aanreiding die niet heeft plaats gevonden scheld partijen die zij zelf uit oefend en middel vingers die zei omhoog steken. Als mijn vrouw op de fiets zit en voor de zoveelste keer wordt uitgescholden als de buurvrouw voorbij fietst."

Ze hebben, zeggen ze, bewijzen dat het getreiter wederzijds is. Die bewijzen liggen bij hun advocaat, in afwachting van de rechtszaak die tegen ze is aangespannen.

Praten, zeggen allebei de buren, heeft geen zin meer. "Maar waarom niet?" Heb ik tegen ze gezegd. Elke burenrechtszaak die kan worden voorkomen moet toch worden voorkomen? Straks sta je overdag tegenover elkaar in de rechtbank en 's avonds ben je gewoon weer buren. Je woont niet in twee forten, dan zou het nog wel gaan, als je je schietklare kanonnen duidelijk

in het zicht zou zetten. Nee, je woont in twee huizen, met niet meer dan een hg, een schutting of wat voor afrastering dan ook tussen de tuinen.

De zaak zit muurvast. Er zit maar 1 ding op: Beleg een vredesconferentie in 't Wapen van Bunnik. Ik zal daar graag bij aanwezig zijn. Ik zal, voordat de vredesbesprekingen beginnen een inleiding houden waarin ik stel dat wij met zijn allen de gemeente Bunnik zijn. Bunnik maken we samen. Dat gaat makkelijker als iedereen elkaar licht, lucht en ruimte gunt. Dat ademt

beter, dat voelt vrijer, dat leeft geruster.

Laat ergernis en woede niet de armzalige kicks zijn waarop we leven. Pesten kan zeer verslavend zijn, van die verslaving moet je af. Je zal zien dat je je dan veel beter voelt.

Na deze inleiding zullen de vredesbesprekingen beginnen. Na een half uur al blaast men alle rechtszaken af en men zal zeggen: Nu eerst een Bavaria. Er zal gedronken worden op de vrede, op de ongewapende vrede en daarna zullen de buren als buren huiswaarts keren en elkaar ten afscheid voor het eerst sinds lange tijd weer beleefd groeten.

Zo zou het moeten zijn, want uiteindelijk wil toch iedereen het liefst maar 1 ding: Gewoon lekker wonen.