Echtpaar Van Hattum helemaal thuis in Bunnik

BUNNIK Het was een ongebruikelijk huwelijk dat werd gesloten op 20 februari 1957. Het bruidspaar Van Hattum-Van Es bestond uit een dove bruidegom en een horende bruid, afkomstig uit gescheiden werelden die niet vaak met elkaar in contact kwamen. Mevrouw Van Hattum: "Ik werkte in het onderwijs, en een collega nam op een dag een jongeman met een mooie grote bos golvend haar mee. En hij is nog steeds een knappe man, ik heb goed voor hem gezorgd!" Nog geen jaar na hun eerste ontmoeting trouwden Truus en John. "Het was koud en het hagelde en waaide. Mijn sluier wapperde alle kanten op!"

De eerste 10 jaar van hun huwelijk woonde het stel in Utrecht. Meneer van Hattum werkte bij de provincie Utrecht als dossiervormer, en zijn vrouw bleef aanvankelijk als onderwijzeres werken. In Utrecht hadden ze weinig contact met buurtgenoten, mevrouw Van Hattum wijt dat aan de beperking van haar man. Mensen bleven op een afstand, en de winkeliers gaven hem soms iets heel anders mee naar huis dan hij wilde hebben. Maar hij is toch geen kind!" "Op het provinciehuis had ik bijna 1000 collega's de me prima verstonden," vult haar man aan.

WARM WELKOM In 1967 was het stel op zoek naar een huis in een dorp, en ze kwamen uit in de nieuw te bouwen Deken Heinenstraat in Bunnik. De hele wijk Engboogerd zagen ze om zich heen ontstaan. Ze voelden zich meteen thuis, want iemand van de kerk kwam een bos bloemen brengen en niet lang daarna kwam de dominee langs voor een kennismaking. Voor de Van Hattums voelde het als een warm welkom. Het duurde dan ook niet lang voordat Truus van Hattem zich aanmeldde voor de kerkenraad. Toen de beide dochters groter werden, ging ze weer lesgeven aan de Christelijke lagere school aan de Maatschapslaan.

GEEN GEBARENTAAL Dat meneer Van Hattum werkzaam was op het provinciehuis, was eigenlijk best bijzonder. "Ik ben naar een lagere school voor doven geweest. We mochten geen gebarentaal gebruiken, dat was voor op het schoolplein. Als je doven nu ziet gebaren is het bijna niet te volgen, zo snel gaat dat." Doven werden destijds opgeleid tot timmerman of schoenmaker, beroepen waarin je in je eentje werkt. De jonge John mocht echter een speciaal examen doen waarmee hij een administratieve baan kon krijgen.

DOVENVERENIGINGDe twee werelden van doven en horenden zijn nog steeds gescheiden, zij het minder strikt dan 60 jaar geleden, vinden de Van Hattums. Doven vinden het nog steeds moeilijk om in het gezelschap van horenden te zijn, en andersom. In 1960 richtte meneer Van Hattum met nog drie anderen dovenvereniging Domstad op, wat in 2002 aanleiding was om hem Koninklijk te onderscheiden. "Het is nog steeds hard werken" zegt mevrouw Van Hattum. "Ik heb altijd de voortrekkersrol gehad, en hij mist een deel van de communicatie. Ik ben best streng voor hem geweest door er op te staan dat hij zelf met iedereen praatte." Het echtpaar heeft na 60 jaar wel bewezen dat doof en horend prima samen gaat en heeft 2 kinderen, 3 kleinkinderen en zelfs een achterkleinkind gekregen.