Echtpaar Zwart hielp met openbaar onderwijs en Leutkikker

Beiden groeiden op in Wassenaar, al leefde Han de eerste jaren van haar leven in Alkmaar. Han was bevriend met de zus van Peer, waardoor zij elkaar regelmatig zagen. Toen Peer op kamers in Utrecht zat, fietste hij elke weekend terug 'op de vleugelen der liefde' naar Wassenaar, om Han te kunnen zien. In 1955, toen Han in dienst ging, trouwden ze.

Tot dat moment werkte Han als verpleegster in het Leids Academisch Ziekenhuis, maar dat mocht zij niet meer doen toen ze getrouwd was. "De dag voor mijn trouwdag had ik late dienst en werkte ik tot 23.00 uur. Dat was de laatste dag in dat ziekenhuis."

Han werkte later nog wel via een particulier uitzendbureau en deed ook jarenlang aan bijscholing. "Er was in die tijd echter weinig werk en er waren jongeren die het inkomen harder nodig hadden dan ik." Stilzitten heeft Han echter nooit gedaan. Ze voedde drie kinderen op, twee dochters en een zoon. Inmiddels zijn er zes kleinkinderen. Samen verhuisden Peer en Han naar Utrecht en in 1959 kwamen zij in Bunnik terecht.

Peer werkte 35 jaar vanuit de faculteit diergeneeskunde in Utrecht. Hij had een zeer bijzondere taak. "Als er een dier in een dierentuin stierf, werd die bij mij gebracht om de oorzaak van overlijden te achterhalen. Ook hield ik me bezig met ziekte van wild en laboratoriumdieren. Ik zag van muis tot olifant, maar nooit gewone huisdieren."

In 1990 ging hij met vervroegd pensioen, maar hij is nog altijd niet helemaal gestopt met zijn werk. Op dit moment werkt meneer Zwart nog aan een publicatie over een hartafwijking bij de roodwormschildpad. Zijn kennis van de anatomie van dieren werd in Bunnik ingezet toen de Leutkikker gemaakt moest worden. Deze kikker van vier meter hoog gaat elk jaar voorop in de carnavalsoptocht. "Mij werd gevraagd hoe ze zo'n dier eigenlijk moesten maken, welke verhoudingen een kikker eigenlijk heeft. Dat is voor mij niet moeilijk."

Ook mevrouw Zwart zette zich in voor de gemeenschap. Zij is zelfs een van de grondleggers van openbaar onderwijs in Bunnik en stichtte de Anne Frankschool. Het gebouw werd een aantal jaren geleden gesloopt. Dat deed Han wel iets. "Onze school is nu weg. Maar we zijn heel blij dat er nog steeds openbaar onderwijs is."

Peer was ook jarenlang actief voor de vereniging voor tuin- en plantenkunde, de afdeling Bunnik, Odijk en Werkhoven. Die vereniging hield zich bezig met voordrachten over tuinen, tuinkeuringen en het delen van stekjes. "Ik hou van tuinieren. Een oude Chinese wijsheid die mijn vader aan mij doorgaf was: 'Wil je een uur gelukkig zijn, bedrink je. Wil je een jaar gelukkig zijn, trouw dan. Wil je je hele leven gelukkig zijn, wordt tuinman.'" (AC)