Hoe alles begon met gevulde koeken

Het echtpaar ontmoette elkaar op 18-jarige leeftijd op zondag 16 mei 1943 in het buitenzwembad in Bilthoven. S 'Avonds gingen ze naar de Rembrandbioscoop in Utrecht. Omdat hij op de banketbakker vakschool zat, had hij een zak zelfgemaakte gevulde koek mee. Die smulden ze in de trein naar Utrecht op. Gon zegt dat ze, vanwege de oorlog, de smaak ervan bijna niet meer kende. Zo werden de gevulde koeken onderdeel van het verleidingsspel. Rob had al een beetje een oogje op Gon gehad, op afstand weliswaar - ze zaten op twee naastgelegen scholen. Dochter Mieke zegt: "Wij hebben een grapje in de familie, waarbij we ons afvragen of wij er wel waren geweest, als er geen gevulde koeken waren."

Rob Zuydendorp bakt nog steeds graag en heeft dat ook op zijn (klein) kinderen overgebracht. Ook tijdens het bezoek van de burgemeester worden heerlijke eigengebakken koekjes uitgedeeld. Rob: "Als beroep heb ik nooit als bakker gewerkt. Ik werd etser in een drukkerij in Maarsenbroeken en daar ben ik 38 jaar gebleven. Tot ik met 61 jaar in de VUT ging." Vanaf die periode zijn ze veel op vakantie geweest met de caravan.

Gon werkte eerst als ponstypiste bij de Spoorwegen, wat natuurlijk als voordeel had dat ze vrij kon reizen. Later werkte ze bij de GERO, en ook viel ze in bij de receptie van het Elizabethgasthuis. Ook na haar huwelijk werkte Gon nog een tijd door, wat in die tijd een uitzondering was.

Na tijdens de oorlog ondergedoken te zijn geweest in Roode School in Groningen, werd Rob van 1946 tot 1949 naar Indië uitgezonden. Daarvoor waren ze, op 17 oktober 1945, in Utrecht in het huwelijk getreden. Toen Rob naar Indië vertrok had het echtpaar één zoon. Een tweede zoon zat al in de buik, maar dat wisten ze nog niet. "Ik zat al snel alleen met twee jonge kinderen. Rob zag zijn tweede zoon pas na drie jaar", zegt Gon. "In die tijd deed een brief er zowat vijf weken over. Thuis had ik een foto van Rob in uniform. Mijn kinderen noemden militairen op straat 'pappa'. Dat was voor mij als jonge vrouw niet leuk."

Na terugkomst van Rob uit Indië moesten ze nog wel aan elkaar wennen en naar elkaar toegroeien. Rob: "Er volgde er nog een zoon. En volkomen onverwacht bleek de laatste een tweeling te zijn." Gon: "Ik had daar niks van gevoeld. Eerst werd een zoon geboren, en toe zei de dokter, er komt er nog een." Zo kwam na vier zonen als verrassing hun eerste dochter ter wereld. Hiervoor moest snel van alles worden geregeld aan kleding en luiers. "We hadden ook maar één wiegje, maar iedereen sprong in." Inmiddels heeft het echtpaar 6 kleinkinderen en 7 achterkleinkinderen. Vanaf 1963 kwam het gezin in Bunnik wonen op de Dr Breveestraat, sinds zes jaar wonen ze in een appartement aan de Brasemlaan in Odijk.

Rob en Gon Zuydendorp hebben een mooi gezin, de onderlinge banden zijn goed. Dochter Mieke zegt dat haar ouders altijd veel voor de kinderen en kleinkinderen hebben gedaan. Het geheim van een goed huwelijk is volgens Gon: "Goed van elkaar houden en accepteren zoals je bent. Je hebt beiden goede en vervelende dingen, en de kunst is dat je de ander moet laten." Rob beaamt dat helemaal. (KJ)