Ode aan de bomen die gaan vallen

In de overtuiging dat tegen het geweld van de motorzaag ons niets rest dan zachte krachten, brengen wij een ode aan de bomen in de Van Haaftenlaan in Odijk.

Trotse, stoere eikenbomen van meer dan een halve eeuw oud. Ruim veertig jaar daarvan hebben wij - ex-bewoners van de Van Haaftenlaan - van hen genoten. Zij lieten ons de seizoenen meemaken. In de winter kon je zien hoe mooi de kale takken afstaken tegen de lucht. In het voorjaar was er het frisgroene blad, in de zomer de dichte bladerkroon, met weldadige schaduw op hete zomerdagen. Het afsterven van het blad in de herfst, het einde van de jaarlijkse cyclus. 'Onze' boom liet zijn blad altijd later vallen dan veel andere uit de rij. Zo tegen oktober, november, waanden we ons in het bos - waar vond je dat in Odijk, de herfstgeur voor je eigen huis, in je eigen straat? Tegen de tijd dat de stormen kwamen en de bladeren kliederig werden, pakten we bladhark en bezem. Resultaat: een frisse neus, een opgeruimde stoep, weggeharkte bladeren en eikels uit het plantsoen en een schoongemaakte goot langs de stoep. En passant namen we het stuk van onze buurtjes mee.

Kortom: de bomen waren ons dierbaar. Natuurlijk lagen er wel eens heel veel eikels op de stoep, dat betekende dan een extra veegronde. In de tientallen jaren dat wij er woonden, hebben we nooit gehoord van valpartijen over eikels........ Natuurlijk kwamen er wel eens met een harde plof eikels op onze auto terecht, maar ze waren ook aanleiding voor een wedstrijd onder de kinderen van de straat: wie de meeste eikels verzamelde, kreeg een prijs! Natuurlijk zaten er wel eens kraaien in de bomen die stoep of geparkeerde auto's konden bevuilen. Maar tegelijkertijd was het fascinerend om hun zwermgedrag te bestuderen.

Het gefilterde licht door de bladeren, het uitzicht op de familie pimpelmees - ouders en jonkies - op een tak, pal voor ons raam boven, het boomklevertje dat langs de stam omhoog klom......door deze en door nog veel meer mooie herinneringen denken we met liefde terug aan onze bomen. Zij zorgden ervoor dat de Van Haaftenlaan niet zomaar een straat met veel geparkeerde auto's was, maar één van de aantrekkelijkste groene lanen van Odijk.

Marijke Hermans-Huiskes en Frits Hermans (eerste voorzitter van de bewonersvereniging Van Haaftenlaan), Odijk