Doek valt voorgoed voor basisschool De Werkhof

"Eerder leek het dat we het hadden gered. We waren op 51 leerlingen uitgekomen - dus de drempel was gehaald", zegt Wim Oskam. "Een aantal weken geleden hadden we een ouderavond waarbij het team het nieuwe schoolplan presenteerde. Daar was de sfeer nog, dat we door zouden gaan, dat we er zin in hadden als ouders." Helaas bleek dat anders in elkaar te zitten, zegt een emotionele Wim: "Kennelijk hadden ouders toen al besloten hun kinderen weg te halen. Zonder het te zeggen. Daar ben ik het meest ziek van, dat er niet eerlijk met elkaar over is gesproken. Ik voel me door mensen van mijn eigen kerkgemeente te kakken gezet. Ik kan hier heel erg slecht tegen. Kennelijk is het toch, ieder voor zich en God voor ons allen."

Wim is van mening dat er met het schooltje nog mooie dingen te doen waren. De strijd van de afgelopen maanden leek niet voor niets te zijn geweest. Het was gelukt om het drie-klassig onderwijs te behouden, er was een nieuwe Medezeggenschapsraad, en er leek voldoende geld te zijn om door te gaan. Juist daarom kan Wim Oskam het nauwelijks bevatten dat er 17 kinderen weggaan, wat een definitief einde inluidt van De Werkhof. Het ligt extra emotioneel omdat de familie Oskam al vier generaties naar deze school gaat. Voor hen ligt er een hele geschiedenis, al bijna 50 jaar lang.

"De dingen die ik doe in het dorp, doe ik vanuit een dorpsgevoel", zegt Wim die actief is bij de voetbal, de ijsbaan, het kerkhof, de Kersenproms, het toneel, de Oranjevereniging - en dit jaar vocht hij ook voor het behoud van de Werkhof. "Ik ben zo teleurgesteld dat iedereen zijn kinderen van school heeft gehaald. Hoe bestaat het? Ik weet niet meer waar ik het allemaal voor doe. Voor wie loop ik me nog uit de naad? Ik heb er geen zin meer in. Met de rommelmarkt kunnen ze niet op mij rekenen - ik ben er even helemaal klaar mee. Voor mij zit dat gemeenschapsgevoel diep, dat is belangrijk voor me. Dat familiegevoel zat ook in het schooltje en dat gaan we enorm missen." (KJ)