Rasechte Vrumoniaan gaat met pensioen

21 december 2015 om 00:00 Algemeen

Honderden collega's, familieleden en vrienden kwamen vorige week vrijdag op de receptie die voor Hans was georganiseerd. Velen van hen droegen een stropdas over hun linkerschouder, een van de kenmerken van Hans. Er werden hilarische oude koeien uit de sloot gehaald en er werd geproost. Ook voor een willekeurige buitenstaander zou heel erg duidelijk zijn: de loopbaan van Hans van Dijk is een bijzondere. Al is het maar omdat hij maar liefst 46 jaar en zeven maanden bij hetzelfde bedrijf heeft gewerkt. Wie doet dat nog tegenwoordig?

Als zeventienjarige stapte Hans het kantoor binnen en begon zijn carrière als jongste bediende in de postkamer. Zijn eerste leidinggevende was Wim Schipper. Schipper was vrijdag aanwezig om terug te kijken op het eerste deel van Hans zijn carrière. "Je zei altijd netjes meneer Schipper. Dat veranderde later wel in Wim. Ik zei toen al tegen je: 'een baan als de postkamer is ideaal, je ziet namelijk het hele bedrijf omdat je overal de post brengt'." Later in zijn carrière zag Hans vele afdelingen ook nog van binnenuit.

Zijn carrière begon met zakken post die intern werden gesorteerd en rondgebracht. Dat gaat tegenwoordig wel anders. Hans: "Ik krijg nooit meer post." Er veranderden veel meer zaken tijdens de carrière van Hans. "We begonnen met stencilapparaten, typemachines en toen kwamen de computers en autotelefoons. Weer later de mobiele telefoons." Maar Hans bleef de stabiele factor in het bedrijf. Hij schrijft nog altijd met dezelfde oude Parker, die met plakband aan elkaar hangt, en kwam zeker veertig jaar met dezelfde rode Mercedes naar zijn werk. Ook print hij alles uit, liefst in tweevoud, om netjes te bewaren. "Maar tegenwoordig sla ik het ook digitaal op!"

De auto leverde hilariteit op tijdens de receptie. Ten eerste omdat Hans nog geen vijfhonderd meter vanaf kantoor woont en toch al veertig jaar naar kantoor rijdt. Aan de afstand lag het niet, want in de lunchpauze liep Hans altijd met collega's hetzelfde rondje naar het centrum van Bunnik, nota bene langs zijn eigen huis. Ten tweede werd de rode Mercedes in de laatste week van zijn carrière nog aangereden door een vrouwelijke collega, op de parkeerplaats. "Ik parkeer hem altijd extra veilig, dichtbij de auto van de directeur. Al die jaren had dat gewerkt, dat het in de laatste week nog fout moet gaan…"

Van zijn collega's kreeg Hans een cartoon van zichzelf en een zonnewijzer voor in de tuin. "Die zet ik echt niet in de voortuin, jullie weten ook waar ik woon." Hans nam zelf als laatste het woord tijdens de receptie. De kantoorhumor zit er helemaal in en gaat er ook nooit meer uit, dat is duidelijk. Maar Hans werd ook nog even serieus. "Ik ben ontzettend trots op Vrumona. In al die jaren heeft het bedrijf pieken en dalen gekend, maar het is altijd goed gegaan, door tijdig ingrijpen van de directie. Vrumona is sterk in innoveren en dat is heel belangrijk."

De trots van Hans gaat ver. Iedereen die hem kent, weet dat hij er niet blij van wordt als hij op een verjaardag een Coca Cola of Fanta krijgt aangeboden, aangezien Vrumona de producent is van concurrent Pepsi en Sisi. Hetzelfde fanatisme kent Hans in het voetbal. Feyenoord is zijn club, terwijl vele collega's aanhanger zijn van aartsvijand Ajax. De sfeer op maandagochtend werd vaak bepaald door voetbaluitslagen. Aangezien Hans het laatste woord had bij de receptie, greep hij zijn laatste kans om zijn collega's wat cultuur bij te brengen. Hij liet tot grote hilariteit van de aanwezigen het nummer 'Hand in Hand Kameraden' - het lijflied van Feyenoord - horen. En zong uit volle borst mee.

Hans heeft werk en privé nooit erg gescheiden gehouden. Hij werkte ook regelmatig op zaterdag, dan was het lekker rustig op kantoor. Hij woont vlakbij Vrumona en veel collega's zijn vrienden. Collega's zullen dagelijks voor zijn huis langs blijven lopen. Kortom: het afscheid zal nog lastig worden. "Vrumona is niet zomaar uit mijn systeem." (AC)

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie