Afbeelding
BDU Media
ingezonden

Bunnikse bestuurders buigen liever voor regionale wensen dan voor de eigen inwoners

12 november 2020 om 08:42 Opinie

Het gesprek met inwoners uit de gemeente is geen kernkwaliteit van burgemeester en wethouders van Bunnik. De brief waarin bij bewoners de bouw van een fietspad op het Eikenpad wordt aangekondigd, is louter een mededeling. Bewust: de informatienota over dit onderwerp leert dat een gesprek alleen zin heeft als er serieus ruimte is voor alternatieven. En alternatieven zijn er volgens het college niet. Hoé anders was dit zeven jaar geleden, toen de gemeente een adviesbureau in de arm nam om het gesprek met inwoners hierover te faciliteren. Uiteindelijk deed de wethouder (ook P21) niets met het uitgebrachte advies en besloot – net als nu – op eigen gezag tot een route over het Eikenpad. Iedereen weet wat er daarna gebeurde: strijd met de bewoners die uitmondde in een besluit tot niets doen. En dat was goed. Het Eikenpad is als groene corridor naar het boerenachterland gespaard gebleven en iedereen is blij. De huidige route heeft geen fietser tegengehouden om zijn ritje naar de Uithof te maken, kinderen kunnen veilig spelen en jong en oud genieten van het groen en de monumentale bomen. De paar seconden tijdswinst van een 5 meter brede baan door het groen, wegen daar niet tegenop.

Net als in 2013 – en overigens ook net als bij de ‘verkoop’ van het plan Hoenderik – gebruikt het college externe factoren als argument om burgers buiten spel te zetten. Dit keer is gratis geld van de provincie de reden voor een snel en ferm besluit: het kan maar zó te laat zijn. De brief legt uit dat de wens van de provincie voor asfalt op ons pad, voortkomt uit de verkeerssituatie in de Uithof. Daar is de verkeersdruk zo groot dat deze nieuwe fietsverbinding nodig is. En omdat de Bunnikse bestuurders de samenwerking met de regionale partners niet op het spel willen zetten, worden lokale belangen verkwanseld. Net als bij de aanleg van de aansluiting van Houten op de A12 plaatst het college de regionale samenwerking boven Bunniks belang. Want dát ligt niet bij het asfalteren van een plantsoen dat voorziet in rust, groen en veilig spelen. Het fietspad zal een niet uitwisbare aantasting zijn van aan-en uitzicht van de laan met de eiken evenals een aantasting van het wortelstelsel van de bomen zelf. En de fietsers die op weg geholpen worden met dit fraaie cadeau? Die bestaan niet. Nooit is aangetoond dat er vraag is naar deze route. Het grootste deel van de fietsers op Vagantenpad en Gildenring, is niet op weg van of naar het station.

Maar hoe zit het dan met het argument van de provincie over het verminderen van verkeersdruk in de Uithof? Zelf fietsen wij al jaren bijna dagelijks via Gildenring en Vagantenpad naar de Utrecht of de Bilt. Echt druk is het nooit op deze route. Zeker is dat de Bunnikse ‘Eikenbaan’ de bottlenecks bij de brug over de Kromme Rijn en de overgang naar de Zandlaan niet zal oplossen. Cijfers ter onderbouwing van dit plan zijn er domweg niet. In de nota voor de raad is te lezen dat er in 2019 op de Gildenring 1140 fietsers reden. Het is onduidelijk of dit een daggemiddelde is en op welk deel van de route precies, maar het is een getal dat wij niet herkennen. Te verwachten valt dat de huidige ervaringen met thuiswerken het woon-werkverkeer van de kenniswerkers in de Uithof eerder zal beperken. En zou een aantrekkelijk parcours niet juist aanmoediging kunnen zijn voor de verstokte automobilist die gratis in onze wijken parkeert om vervolgens de laatste kilometer op de fiets af te leggen? We weten het niet… niemand kan in de toekomst kijken en voorzien hoeveel drukker het zal worden. Wat we wél weten is dat het sinds 2013 niet substantieel drukker is geworden op deze route.

Er is nog tijd om na te denken en serieus te onderzoeken of deze nieuwe verbinding meerwaarde heeft. Ook wij verkiezen de fiets voor woon-werkverkeer, het is ook prima om dit te stimuleren, maar een route trekt geen fietser méér wanneer die geasfalteerd is. De mentale omslag die mensen moeten maken om te kiezen voor de fiets of het OV hangt niet af van rechte lijnen of beton. Eerder ontstaat die wandelend, spelend of genietend in het groen. Een tafereel dat we zich dagelijks op het Eikenpad zien afspelen. Dit zal onherroepelijk veranderen door de aanleg van het fietspad. Projecteer de voorgenomen breedte maar eens in het plantsoen en je ziet dat er niets van overblijft. Een plaatje dat nog schrijnender wordt in het reële scenario dat de route aan het eind van het Eikenpad alsnog afbuigt naar de Gildenring met een gevaarlijke kruising als gevolg. Gelukkig is er nog tijd: fietsers komen en gaan en de geldpot van de provincie zal er over 6 of 7 jaren ongetwijfeld opnieuw staan.

Afsluitend woord voor het Bunniks bestuur:

Lastig hoor om in te gaan tegen de wensen van de regionale partners, maar u kunt het! Inwoners zien het ook gewoon als kracht als u kiest voor het lokale belang en de gemeente houdt aan het eigen besluit van 16 mei 2016 (nr.16-041) over het Eikenpad. Daarin is o.a. te lezen: Het groen langs het Eikenpad wordt aangeduid als specifieke vorm van groen: te behouden openbaar groen (…) waar het verboden is om ter plaatse de volgende werken en/of werkzaamheden uit te voeren of te laten uitvoeren: c. het aanleggen en verharden van wegen en paden en het aanleggen of aanbrengen van andere oppervlakteverhardingen.

Gerard Ruis (Lokhorstlaan)

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie