Mantelzorgen: Kan ik binnenkomen?

BUNNIK Eén op de drie Nederlanders is mantelzorger. 10 november is de dag van de mantelzorg. In alle media wordt dan ruim aandacht besteed aan mantelzorg. De impact van mantelzorg is groot op het leven van een mantelzorger. Mantelzorgmakelaar Maud Verhoofstad heeft dit direct mogen meemaken tijdens het zorgen voor haar schoonmoeder. Een aantal van die ervaringen heeft ze op papier gezet in de vorm van een drietal columns, die we hier in de aanloop naar de Dag van de mantelzorg plaatsen. Vandaag aflevering 2

Een prachtig appartement heeft mijn schoonmoeder op de derde etage. De uitstraling is sjiek, het heeft allure: marmeren vloeren, een ruime hal bij binnenkomst, mooi verzorgde tuinen en een park voor de deur. Er is alleen niet goed nagedacht over de populatie die er woont en komt wonen. De jongste bewoner is 70 jaar.

Voordat mijn schoonmoeder haar appartement binnenkomt, moet ze maar liefst vijf deuren openen, waarvan twee met een zware dranger. Toegankelijkheid van de appartementen is zeker geen prioriteit geweest bij de bouw. Mijn partner en ik gaan in overleg met de Vereniging van Eigenaren, omdat we ook moeten praten over het plaatsen van een sleutelkastje voor de thuiszorg.

Daar stuiten we op een muur van weerstand. De voorzitter en de secretaris zijn eensgezind. ,,We zijn geen voorziening voor ouderen en gehandicapten”, is het botte antwoord. “Een sleutelkastje kan niet, hebben wij als Vereniging van Eigenaren besloten. Dat is niet veilig.”

We denken na over een andere oplossing. Kunnen we de sleutel in de parkeergarage verstoppen of in de tuin van de buurvrouw op de benedenverdieping? Nee, dat is helemaal niet veilig. De mooiste oplossing zou een elektrische deur zijn, met een app waarmee de zorgmedewerkers naar binnen kunnen. Veilig en laagdrempelig, want mijn schoonmoeder kan het complex niet meer zelfstandig betreden, vanwege haar rollator, de verminderde kracht in armen en handen en haar instabiele evenwicht. Bovendien zou een elektrische deur de waarde van alle appartementen verhogen. Het naastgelegen, identieke complex heeft ook een elektrische deur en die geeft de entree nog meer allure. Mijn schoonmoeder is zeker bereid om bij te dragen in de kosten.

,,Geen andere deur en geen sleutelkastje. We zijn geen voorziening voor ouderen en gehandicapten.” Dat is het opnieuw het antwoord van de voorzitter en de secretaris. ,,Maar we hebben wel een mogelijkheid voor de thuiszorg”, zegt de voorzitter. ,,Als er aangebeld wordt, kan je schoonmoeder de voordeur openen via haar mobiele telefoon. Dat is een prachtig systeem.”

Oei, mijn schoonmoeder heeft geen mobiele telefoon. Ze is zeer slechthorend en kan niet meer telefoneren. Ze hoort de bel niet, maar kan de lichtlamp wel zien als ze in haar stoel zit en wakker is. Dan kost het haar veel tijd en inspanning om op te staan en de voordeur te openen. Hoe moeten thuiszorgmedewerkers dan binnenkomen? ,,We zijn geen voorziening voor ouderen en gehandicapten”, is opnieuw de reactie.

Met stoom uit onze oren en tranen in onze ogen komen we uit het overleg. Beneden zien we een mevrouw die hangend over haar rollator naar het bankje in die prachtige hal strompelt. Vervolgens komt de benedenbuurvrouw even kijken wie er langsloopt. Het lopen kost haar zichtbaar moeite en met een wazige blik in haar ogen mompelt ze “goedemorgen”. We weten dat ze aan het dementeren is. Tja, het is hier geen voorziening voor ouderen en gehandicapten.

Deze column is geschreven door Maud Verhoofstad: ,,Als mantelzorger heb ik veel moeten regelen en uitzoeken, die tijd had ik graag anders besteed. Daarom heb ik de opleiding tot Mantelzorgmakelaar gedaan. Nu kan ik andere mantelzorgers wel die ondersteuning aanbieden in het regelwerk om de juiste zorg te krijgen. Kijk voor meer informatie bij www.maud verhoofstad.nl”