Kleyne Lettertjes: Zomervakantie ll

,,‘t Is weer voorbij die mooie zomer. Die zomer die begon zo wat in mei. Ah, je dacht dat er geen einde aan kon komen, maar voor je ‘t weet is heel die zomer al weer lang voorbij.”

De zomervakantie loopt op zijn einde. De scholen in Regio Midden openen de deuren en verwelkomen alle leerlingen, mits ze niet positief getest zijn, niet samenwonen met een coronapatiënt, niet samenwonen met iemand die koorts heeft en/of droog hoest, moeilijk ademt en wacht op de uitslag van een coronatest en die niet net terugkomen uit een rood of oranje vakantiegebied, het virus was immers een ongewenste reisgenoot van de wintersporters van de eerste golf. In het begin van het schooljaar scheiden we het kaften van het koren.  

Het ging er heet aan toe deze zomer. Het warme weer dreef jongeren uit huis met ongeregeldheden in de Den Haag, Rotterdam, Utrecht en Hoogeveen tot gevolg. Zij konden er niets aan doen. Geen werk, staycation en de zinderende hitte veroorzaakten de rellen. De politie bond de strijd aan met de gevolgen van verveling en de kracht van social media. Hoogste tijd dat deze vechtersbazen elkaar weer treffen in de schoolbanken. Ook de jeugd van Bunnik liet zich niet onbetuigd. Er was wat tumult op de Camminghalaan. Maar veel gekker dan wat vuurwerk, geschreeuw en een autoalarm werd het niet. We hebben het hier wel over Bunnik, dus ze gingen na het trammelant gewoon wel op tijd naar bed. 

In mijn huis zijn de bedtijden nog onderwerp van discussie. Ik probeer de kinderen weer in een schoolritme te krijgen, maar dat valt niet mee. Hun ritme ligt van twee tot twee. Aan school willen ze nog niet denken. De dozen met schoolboeken staan nog onaangeroerd in mijn gang. Ik houd de moed er in. Enthousiast kondig ik een bezoek aan de Action aan, voor schoolspullen, maar de jongens lachen schamper om het absurde voorstel en zakken verveeld weg in de bank, volledig opgeslorpt door de kracht van social media op hun smartphones. De suggestie van een leuke nieuwe Rijam agenda levert me hoongelach op. Ik pak mijn verlies, anders gaan ze nog muiten. De discussie over boeken kaften start ik later wel. 

Ik begrijp het goed. Na ruim vijf maanden soort van vakantie is het lastig omschakelen. Het oude nieuwe normaal is ze duidelijk: ‘papa werkt thuis en zit me de hele tijd op de lip’. Nu bereid ik de kinderen voor op het nieuwe nieuwe normaal van nieuwe richtlijnen en juiste ritme en op het allernieuwste nieuwe normaal van volgende week weer gewoon naar school. Het hoort erbij. Ik moet ze nazomeren, niks nieuws onder de zon. 

,,‘t Is zo wat voorbij die mooie zomer. Die zomer die begon echt al vóór mei. Ah, en als er nou een tweede golf zou komen, hoefd’ik niet naar school en was de zomer nog lang niet voorbij.”

Wouter de Kleyn