Vincent Bijlo
Vincent Bijlo Rob Huibers
column

Bijlo's Bunniksblik: Vakantie

8 juli 2020 om 08:31 Column

De zomer heeft zich teruggetrokken achter de grenzen van oranje landen, waar we beter niet heen kunnen gaan. Zelfs Coronaendom, het voormalige Corendon, heeft onder zware druk de Turkijereizen even in de ijskast gezet. Even, want de mensen staan te trappelen, te snakken, te popelen, gevlogen moet en zal er worden. Ze zullen zich koste wat kost zo snel mogelijk weer gemondkapt laten ophokken in een Boeing.

Vakantie in eigen land? Hoe haal je het in je hoofd, dat is 3 keer zo duur als vakantie in Turkije, ze zijn niet gek! Een dief van hun portemonnee zijn ze, als ze niet in het veilige vliegtuig stappen zonder afstand te houden. Ze gaan toch niet op een camping in Epe zitten te distancen als ze gewoon zoals elk jaar allinclusive en allyoucaneat op vakantie kunnen? Het geld groeit ze niet op de rug zeg.

Ik zit op de veranda in de regen, wat een zegen dat ik niet zo'n vakantiedwangneuroot ben. Wat leven we toch in een scheve wereld. Hoe rijker we worden, hoe goedkoper alles moet zijn. Wat de ratten waren voor de pest, zijn de toeristen voor Corona. Ze dragen het allincluisive de wereld rond, van wintersport naar Carnaval, van Carnaval naar nachtclub, van nachtclub naar Kreta, van Kreta naar kantoor.

Misschien fietsen we vanmiddag naar Utrecht, dan doen we Turkije in de Kanaalstraat, of India aan de werf op de Oudegracht, of Libanon in Hoog Catharijne, of Frankrijk met een wijntje op het Vredenburg.

Vakantie vier je altijd en overal als je er tijd voor hebt, daar heb je geen goedkoop Turkije of Griekenland voor nodig. Je kunt je ook thuis vervelen of vermaken.

Of misschien lopen we naar het MOA in Amelisweerd, dat is nog open. Dan kijken we daar naar de nieuwe tentoonstelling. Er staan tenten, gemaakt van oude kleding, kleding van vluchtelingen die ergens een nieuw huis, een nieuw thuis zoeken.

Of we gaan kijken of het bloedspoor nog te zien is, van de Klein Duimpjedief die zich vorige week bij een inbraakje in Bunnik verwondde. Hij fietste vervolgens bloedend naar Utrecht en kon 's avonds, toen hij hier weer wilde komen inbreken, de weg weer makkelijk terugvinden.

Of we gaan een Reus van Rhijnauwen eten in het Theehuis, of naar Tierelethee in Odijk, we kijken wel.

We zijn thuis op vakantie, ons huis is ons kasteel.

Vincent Bijlo

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie