Het Jaagpad, een gedicht

ODIJK Een lezeres van BunniksNieuws schreef een gedicht over 'de toestand bij het Jaagpad'. Het grootste deel van dit pad is sinds de lockdown gesloten door de gemeente. ,,Begrijpelijk, zeker een paar weken geleden. Maar nu er versoepelingen plaats vinden, winkels open zijn, de drukte in de steden toeneemt, vind ik het dubbel dat het pad nog steeds gesloten is. Ik denk dat de mensen uit het dorp hun stuk natuur missen, hun wandelroutes."

Ooievaars

Het virus sloeg toe,

pakte ook mijn natuur.

Hekken voor het pad,

ik hoorde de lammetjes roepen,

de vogels zingen,

maar ik mocht er niet door.

Zo ongrijpbaar als het is,

een bijzonder groot gemis.

De bloesem kwam, de bloesem ging,

de natuur deed daar zijn eigen ding.

Ik mis mijn rondje, ik mis de bloemen,

de bijen langs het jaagpad horen zoemen.

In de rij voor een rok bij de h&m?

maar het Jaagpad in mijn dorp staat klem.

We kunnen wel de ooievaars zien.

Met z'n allen op een pad van 2 meter,

dat maakt de situatie ook niet beter.

Dus, burgemeester, gemeenteraad,

wie is hier nu bij gebaat?

Mensen komen al in opstand,

hek open, hek dicht,

sommige wandelaars zijn al gezwicht.

Ik wil heel graag verzoeken,

de vogels weer horen roepen,

mag het hek weer open?

Of kunnen we als Odijkers anders een eigen kaartje kopen?

Oude mensen, kies een ander pad,

want dat ben ik nu toch echt wel zat.

We zorgen voor jullie, blijven wekenlang thuis,

jullie op een pad van 1 meter, dat is gewoon niet pluis.

Zingend riet, groeiend gras,

ik mis het geruis.

Een inwoonster uit Odijk die het Jaagpad mist.