Afbeelding
...
column

Het laatste woord

25 maart 2020 om 12:53 Column

De titel van mijn column klinkt dramatisch. En is hopelijk onjuist. Maar zoals sinds zaterdag online en vandaag voorop deze krant te lezen valt, is het maar zeer de vraag of Bunniks Nieuws deze crisis gaat overleven. En mocht er toch een shutdown komen, of drukken en verspreiden wordt onbetaalbaar, dan kon dit wel eens de laatste papieren krant zijn die we maken. Daarom grijp ik nu mijn kans.

Ik werk bijna twaalf jaar als verslaggever voor Bunniks Nieuws. Acht jaar voor Houtens Nieuws en twee jaar als content manager voor de uitgever van beide kranten, BDUmedia. Ik woon in Odijk en heb vele dorpsbewoners geïnterviewd, net als mensen uit Bunnik, Werkhoven en de gemeente Houten.

Rationeel gezien is het niet verbazingwekkend dat BDUmedia het moeilijk heeft. Het is vrij algemeen bekend dat de hele uitgeverijsector het al jaren lastig heeft en een bedrijf dat aan het infuus ligt, wordt makkelijk geveld door een virus. Toch heb ik gemerkt dat het me veel doet. Meer dan ik had verwacht.

Ik ben een nuchtere Groningse boerendochter en geen emotioneel mens. Maar als ik bedenk dat Bunniks Nieuws ophoudt te bestaan, heb ik daar moeite mee. En niet per se omdat ik mijn werk - waar ik zielsveel van hou - kwijt zal raken. Bovenal omdat het erop lijkt dat de hele lokale journalistiek slachtoffer wordt van dit virus. En dat zou een groot verlies zijn.

Maar we geven ons niet zomaar gewonnen. Sinds de komst van het coronavirus is er verschrikkelijk hard gewerkt door iedereen bij BDUmedia. Ook in het weekend. Inderdaad, vanuit huis en met de kinderen thuis. Mijn hoofd tolt. Net als dat van mijn collega’s. Maar de lokale journalistiek is het waard. Wij weten dat. Nu de lezer nog.

De rol van de lokale journalistiek is volgens mij: informeren en onderling begrip creëren. Informeren doen we door kritische vragen te stellen over de besluitvorming rondom Plan Hoenderik in Bunnik of Fort Honswijk in Schalkwijk. Onderling begrip creëren we door persoonlijke verhalen te vertellen over dorpsgenoten; een interview met de 100-jarige An Vrancken uit Odijk, of Arthur Vierboom in Houten. Dwars door generaties, opleidingsniveau en andere verschillen heen.

Dát is journalistiek. Als je daar de waarde van inziet, vraag ik jou nu de knop om te zetten. Voordat het te laat is. En we alleen berichtgeving via social media overhouden, waarvan je geen idee hebt of het echt waar is.

Ondernemers hebben meer dan 55 jaar deze krant betaald. Maar zij hebben het verschrikkelijk moeilijk in deze tijd. Daarom is het tijd dat de krant betaald gaat worden door de gebruiker, de lezer. Jullie dus. Als die knop nu niet wordt omgezet, is het einde verhaal. En dan waren dit misschien wel mijn laatste woorden op papier van Bunniks Nieuws. En dank ik jullie allen voor alle verhalen die ik mocht maken.

Agnes Corbeij

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie