Adrie en Gerda zijn 60 jaar getrouwd: ,,Ze kijkt geen jongen aan hoor” ,,Dat zullen we nog wel eens even zien”

“Het zijn dagen die staan in een bijzonder licht. Mooie herinneringen komen boven. Gevoelens van dankbaarheid kunnen worden gedeeld.” Zo omschreef ds. Kees Visser het in Kerknieuws van de Protestantse Gemeente Odijk.

ODIJK Dinsdag 9 juli waren ze precies 60 jaar getrouwd: Adrie en Gerda van Dijk uit de Vork in Odijk.

Het is nog steeds feest als burgemeester van Bennekom en Bunniks Nieuws hen bezoeken.

Foto’s worden aangedragen en er is taart en koffie. Er is zoveel te vertellen. 60 Jaar doe je niet in een paar minuten. En er valt ook veel te vertellen over de gezellige brunch die ze gehad hebben met intimi in ‘Het wapen van Odijk’.

Adrie en Gerda hebben elkaar ontmoet in Fygi in Zeist. Adrie zat in dienst en ging met een “koppeltje jongens” voor half geld naar de bioscoop. En daar zag hij Gerda en hij vond haar “een heel mooi meisje”. Een maat zei dat hij kansloos was, “die kijkt geen jongen aan hoor”. Dat zullen we nog wel eens zien, dacht Adrie en hij heeft net zolang staan geinen tot ze wel moest lachen. Hebbus, dacht Adrie en hij kreeg gelijk. Gerda was een blijvertje. Na 60 jaar zijn ze nog steeds dol op elkaar.

Als Gerda nu terugkijkt ziet ze dat na een moeilijke jeugd, Adrie haar steun en toeverlaat werd in haar leven. De tijd met Adrie omschrijft ze als: “De mooiste tijd van mijn leven, zo saampies.”

Adrie straalt als hij hun tijd samen, samenvat met “grandioos, fijn, mooi.”

Na de diensttijd ging Adrie aan het werk bij smederij Abe in Zeist. Dat bedrijf werd later uitgebreid tot constructie machinefabriek en Adrie werd constructiemedewerker. Later kwam hij te werken bij Vrumona in Bunnik, als medewerker Technische Dienst. Bij die functie hoorde ook dat hij onderdeel was van de bedrijfsbrandweer.

Toen ze in 1959 trouwden, kwamen ze te wonen aan De Twaalf Apostelen in Bunnik. “Dat waren huizen van de kerk,” vertelt Gerda. “Het was er heel fijn wonen. Klein, maar een heel prettige omgeving.”

Een jaar, min één dag, later werd hun eerste dochter geboren. Drie jaar later volgde de tweede.

Beiden, Adrie en Gerda omschrijven de geboorte van de meisjes als het hoogtepunt in hun leven. Daar hoeven ze geen moment over te twijfelen en het antwoord op de vraag komt vrijwel meteen.

Inmiddels woont de oudste met haar Amerikaanse man en kinderen in New Mexico in Amerika. De jongste dochter heeft het wat dichter bij huis gehouden. Zij woont in Odijk met haar man en kinderen.

Gerda was gedurende de tijd dat de kinderen klein waren vaak gastouder. Dat vond ze heel leuk om te doen. Ze gingen ook groter wonen, eerst op de Dorpsstraat in Bunnik en later naar de Van Riemsdijkgaarde in Bunnik.

En overal beoefende ze haar hobby: kleren naaien. Voor de kinderen, voor zichzelf. Ze struinde de markten af voor allerhande lapjes. Daar heeft ze heel veel plezier aan beleefd.

Adrie had een andere hobby: vogels. “Vroeger heb ik duiven gehad, postduiven en daar heb ik prijzen mee gewonnen. Daarna ben ik overgegaan op parkieten. Ik wilde ze kweken, maar op de een of andere manier ging dat niet. Toen ben ik overgegaan op kanaries kweken. Dat is heel goed gegaan. Ik vind ze zo mooi. Ze zijn er in zoveel kleuren, rooie, bruine, bonte.

Weet je wat het mooiste is? Om een perfecte vogel te hebben. En de tijd van eitje naar vogel is mooi en spannend. Hoe gaat hij er uit zien?”

“Ik ging veel naar tentoonstellingen met ze en heb er prijzen mee gewonnen.”Adrie laat de prijzen zien en de keuringsrapporten. Ook in huis laten de diertjes hun schoonheid zien op allerlei afbeeldingen. Kanaries heeft hij nu niet meer. Wel een mooie grote tuin die hij zorgvuldig onderhoudt en die nog even extra bijgewerkt werd voor de komst van burgemeester van Bennekom.

Gerda puzzelt graag en verder zorgt ze voor hun huis en maaltijden.

Ze wonen nu aan De Vork. Een huis en omgeving die hen heel erg doet denken aan hun eerste huis aan De Twaalf Apostelen. Ze wonen er met heel veel plezier.

En zo is de cirkel dan weer rond.