Burgemeester wordt binnenkort Bunniker

ODIJK De huisraad van burgemeester Ruud van Bennekom en zijn gezin wordt op vrijdag 26 juli naar de burgemeesterswoning in Bunnik gereden. De toch wel vermoeiende tijden van pendelen tussen Bergschenhoek en Bunnik kunnen worden afgesloten. ,, Dan woon ik op het mooiste plekje van Bunnik - in het groen en dichtbij het dorp”, zegt Van Bennekom. ,,Vanaf dan ben ik echt ‘ingebunnikt’.

door Kuun Jenniskens

,,Vanaf vrijdag 26 juli staan mijn vrouw Bep en mijn dochter Manon in de gemeente Bunnik ingeschreven. De ambtswoning is nu nog dichtgespijkerd. Het asbest is verwijderd en de ramen hebben dubbel glas gekregen. Een veiligheidscan wees uit dat de alarminstallatie moest worden verbeterd.” 

VERFSPATTEN Mensen moeten niet verbaasd zijn als ze de burgemeester in die periode onder de verfspatten door het dorp zien lopen: ,,Want ik ga de bovenverdieping zelf schilderen”. Hij weet dat, wanneer hij boodschappen gaat doen, op straat zal worden aangesproken. ,,Als burgemeester leef je in een glazen huis. Dat hoort nu eenmaal bij een publieke functie.”

Er speelt enige opluchting dat de verhuizing aanstaande is: ,,Ik ben heel vaak in Bunnik, ook op de weekends. Vanaf dan kan ik makkelijker even te voet of met de fiets ergens heen.” Ook zijn vrouw Bep is blij dat het zo ver is: ,,Ik ben de hele dag de deur uit, en kom vol verhalen terug. Zij wil het ook echt gaan meebeleven, zij heeft daar heel veel zin in.”

Dochter Manon gaat voor haar 5 Havo naar Schoonoord in Zeist. ,,Ze heeft er dagje meegelopen en dat beviel goed. Haar vriendinnen laat ze achter, dat ligt gevoelig, maar gelukkig is er Whatsapp.”

INBUNNIKEN Het ‘inbunniken’ gaat goed. Met raadsleden gaat hij op pad, ze laten hem belangrijke plekken in Bunnik zien. De burgemeester zegt al zeker 1000 mensen de hand te hebben geschud - van Koninginnedag tot carnaval. Ruud van Bennekom: ,,Ook heb ik vijf mensen van 100 jaar en ouder mogen bezoeken, en bruidsparen die 50 of 60 jaar getrouwd zijn. Dat ervaar ik als heel feestelijk. Ik hoor daar de echte verhalen, hoe mensen de dingen beleven.” Bij zo’n bezoek hoort altijd ook een foto voor in de krant. Van Bennekom is niet zo lang, en daar gaat hij oplettend mee om: ,,Toen ik een keer met een bruidspaar naast een grote tuinkabouter werd gezet, heb ik een flinke stap voren gezet om groter te lijken dan de tuinkabouter.”

HEFTIGE ONGELUKKEN Direct na zijn installatie op 15 november 2018 maakte hij heftige dingen mee. In die tijd speelden de brandstichtingen in Werkhoven. ,,Al de tweede dag na mijn installatie was er brand. Toen was het nog niet helder dat alleen dit adres op de Hollende Wagenweg zou worden getroffen. Er was dus ook angst bij andere boeren, en die ongerustheid moesten ze kunnen uiten.”

Een burgemeester probeert er te zijn voor mensen die ernstige dingen meemaken. Zoals voor de nabestaanden van Floor uit Werkhoven die tijdens een wandeling werd aangereden. Ook was er een zelfdoding op het station dat door een jongetje werd gezien: ,,Met hen heb ik contact gezocht om te kijken of ik iets kon betekenen." Hetzelfde doet Van Bennekom bij ernstige fietsongevallen in het buitengebied, die herhaalde malen voorkomen: ,,Je bent toch ongelooflijk kwetsbaar op de fiets zonder helm."

MENS IN ALLE FACETTEN Kwam zijn ervaring als directeur van het Genootschap van Burgemeesters hem goed van pas? Of is er toch een groot verschil met de praktijk? ,,Wij hebben als genootschap veel ervaringen opgehaald, dus die kennis kwam zeker van pas.” Maar hij ervaart een groot verschil met zijn werkzaamheden in Den Haag: ,,Als ik met ambtenaren van het ministerie sprak, dan maakte ik maar één facet van iemands leven mee - namelijk zijn werkzame leven. Als burgemeester zijnde ligt dat heel anders. Zo bezocht ik de buren van de brandstichtingen en die mensen ontmoet ik in al hun facetten: als mensen die hier leven, als bezorgde buren van ernstige branden - en deze man was ook ondernemer, met een broer bij de brandweer. Dus je hebt te maken met mensen in al hun gedaanten en dat staat niet in de boekjes.”

Wat hem duidelijk is geworden, is dat er altijd van hem wordt verwacht dat hij het woord neemt. ,,Mensen verwachten dat ik me richt tot de groep. Maar ik zou niet zonder het echte één-op-één contact kunnen. Ik ben ook echt graag met mensen individueel in gesprek, wil hen horen.”

GOEDE STAP Is hij blij met het burgemeesterschap?,,Ja, ik was 58 jaar en wilde nog een goede stap zetten. Wat mij betreft zit het goed. Ik ben heel blij als burgemeester van Bunnik.”

Wat wel lastig is, zo zegt hij, is dat Van Bennekom niet uit de regio komt: ,,Er is hier veel samenspraak met de regio. Binnen U16 en de provincie moet je weten wie de spelers zijn en wat voor mensen dat zijn. Dat is nog wel een verkenningstocht.”

Wat de gemeenteraad betreft zegt hij: ,,Ik zie dat hier voor de derde keer dezelfde twee partijen de coalitie vormen. Toch zie ik dat de oppositie voldoende kracht heeft, dat blijkt bij het aannemen van moties. Collega ‘s zijn wel jaloers, die zitten soms met 11 partijen in een raad. Dan zijn drie partijen echt overzichtelijker en kan er beter op elkaar worden gereageerd.”

BOUWER Bunnik zocht een bouwer, ben je daar al aan toegekomen? ,,Ja, in de regio zijn we volop coalities aan het bouwen, aan het bouwen aan relaties. Ik zit dan meer in de procesrol, de inhoud ligt bij de wethouders. Ik bouw ook aan relaties met de gemeenteraad, ambtenaren, de politie en de brandweer.” 

De burgemeester is flink aan de slag. Van Bennekom is bestuursadviseur Risicobeheersing bij de Veiligheidsregio, zit in een klankbordgroep over Ondermijning van de politie, en is voorzitter van de plaatselijke groep Leader.

BLEEK OM DE NEUS Zijn er al hoogtepunten te benoemen? De pronkzitting met carnaval was even spannend: ,,Dat was wel een lakmoesproef. Ik heb daar gezongen, ik had het gevoel dat ik moest laten zien dat ik kon meekomen.”

Een letterlijk hoogtepunt en zeker het spannendste, was de kerktoren in Werkhoven beklimmen om het torenhaantje eraf te halen: ,,Ik moest niet alleen met een lift hoog naar boven, in een bak die een beetje schudt. Eenmaal boven moest ik ook nog 6 ladders beklimmen. Ze hadden ook nog een vliegtuigje geregeld dat regelmatig op de kerktoren afvloog, terwijl de fanfare beneden vrolijk stond te spelen. Mijn vrouw zei dat ik een stuk bleker naar beneden kwam, dan toen ik naar boven ging.”