Als kind in Bunnik

BUNNIK In het kader van verhalenfestival Bunnik over Bunnik tekende Simone Hazendonk het verhaal op van haar vader Jan Hazendonk, die herinneringen ophaalt aan zijn jeugd in de jaren 40/50 in Bunnik. Belevenissen van een Bunnikse Pietje Bel.

Herinneringen van Jan Hazendonk (78)

Met beide handen houd ik mijn gebreide zwembroek stevig vast terwijl ik in het Fort bij Rijnauwen duik. Het zou niet de eerste keer zijn dat ik na een sierlijke duik op zoek moet gaan naar mijn broek. Het water is lekker koel en zo helder dat ik de vissen kan zien zwemmen. Een van de jongens staat op wacht en zal fluiten als hij de veldwachter aan ziet komen. Het is verboden om in het fort te zwemmen omdat het militair terrein is, maar wij doen het graag.

LOCOMOTIEF Ik voel me heel vrolijk vandaag, want vanmiddag was ik als eerste bij de locomotief. De Barbaraschool waar ik les krijg, ligt vlakbij de plek waar de trein een paar keer per week rangeert om een wagon met kolen af te leveren. Alle kinderen weten precies wanneer de trein er is en rennen er, zodra de school uit is, zo snel mogelijk naar toe. Iedere keer mag iemand een stukje meerijden. Vandaag was ik degene die op de locomotief mocht. De stoker legde mij uit hoe ik kolen moest scheppen.

PRIK Pikzwart kwam ik thuis en mijn moeder vond het geen slecht idee als ik even zou gaan zwemmen. Maar eerst kreeg ik een glas priklimonade. Het is heel bijzonder dat we die limonade hebben, want dat kunnen we niet betalen. Gisteren hoorden we dat de vruchtenlimonadefabriek die Vrumona wordt genoemd een foutje had gemaakt bij de productie van sinaasappellimonade. De limonade was nog prima, maar niet meer geschikt voor de verkoop. Daarom mochten alle inwoners van Bunnik wat limonade komen halen. Het hele dorp liep uit. Mensen droegen emmers, pannen en zelfs melkbussen. Wat een feest!

VELDWACHTER Na het zwemmen willen we nog even langs circus Boltini gaan dat deze week bij de Schoudermantel staat. Een circusbeer is doodgegaan en de medewerkers van het circus hebben hem opgehangen aan een boom. Geweldig om een beer van zo dichtbij te zien. Volgens mij is iedereen uit de buurt al gaan kijken.

FORTGRACHT Als ik een paar baantjes gezwommen heb, klinkt het fluitje van Ad. Zo snel mogelijk doet iedereen wat is afgesproken. Twee jongens zwemmen naar de overkant waar zij opvallend gaan schreeuwen en plonzen. De veldwachter loopt zoals verwacht naar de rand van het water om te roepen dat zij onmiddellijk uit het fort moeten komen. Ondertussen sluipen mijn broertje en ik achter de veldwachter langs naar zijn fiets. We laten de achterband leeglopen en gooien het ventiel in het water. Dan gaan we er met de hele groep vandoor. De veldwachter schreeuwt en vloekt, maar kan ons niet bijhouden met zijn platte band. Hij zal naar het bureau moeten lopen.

LUCHTBUKS We komen vaker in contact met de veldwachter en de jachtopziener, maar meestal lukt het ons om goed weg te komen. Vorige week gingen we langs de Kromme Rijn op waterhoentjes schieten. Als we er één raken bouwen we een vuurtje met een zelfgemaakt spit waar we het beestje op roosteren. Terwijl we met de luchtbuks rond liepen verscheen ineens de jachtopziener in zijn groene pak. Wij noemen hem de groene kikker. Een paar jongens stapten naar voren en ik ging achter hen staan. Snel liet ik de luchtbuks in mijn broek en mijn laars glijden. De groene kikker vroeg wat wij aan het doen waren en met een stalen gezicht vertelden we dat het langs de Kromme Rijn zo heerlijk wandelen was. Hij keek ons wantrouwend aan, maar kon niets vreemds ontdekken. Snel liepen we verder, ik wat mank met mijn rechterbeen.

CEL Soms loopt het minder goed af, zoals die ene keer dat Ton en Adri appels stalen. Ze werden op heterdaad betrapt en naar huis gestuurd. Een half uur later stond de politie bij hen op de stoep. Ze moesten mee naar het Raadhuis, waar de gevangenis is. De veldwachter zei hen brood mee te nemen, want ze zouden er nog wel even zitten. Gespannen gingen ze mee met een stapel boterhammen onder hun arm. Eenmaal in het Raadhuis mochten ze gelijk weer gaan, maar de schrik zat er bij ons allemaal goed in. Vanaf die tijd zijn we nog voorzichtiger.

Verhalenfestival Bunnik over Bunnik is een initiatief van het Cultuurplatform Bunnik en vindt najaar / winter 2018 weer plaats met creatieve workshops op de zondagmiddagen in november en met het eindfestival op zondagmiddag 27 januari vol presentaties en optredens.

Neem bij vragen of interesse voor het Bunnikse oralhistoryproject contact op met bunnikoverbunnik@gmail.com of www.facebook.com/bunnikoverbunnik