Kees Visser werkte negen jaar in het Witte Kerkje. ,,De leeftijdsopbouw van deze gemeente is heel evenwichtig en dat maakt het een mooie plek om te werken.
Kees Visser werkte negen jaar in het Witte Kerkje. ,,De leeftijdsopbouw van deze gemeente is heel evenwichtig en dat maakt het een mooie plek om te werken." Margriet Hunse

Dominee Kees Visser met emeritaat

10 november 2019 om 19:41 Religie

ODIJK Op zondag 1 december neemt predikant Kees Visser, verbonden aan het Witte Kerkje, afscheid. De laatste 9 jaar van zijn carrière bracht hij door in Odijk, maar nu is het tijd om met emeritaat te gaan. Aan het begin van dit jaar verlieten Visser en zijn vrouw Loes de pastorie naast de kerk om in Veenendaal te gaan wonen, vooruitlopend op het naderende emeritaat. ,,Dat is wel even wennen hoor, van een vrijstaande woning naar een rijtjeshuis. Ik hou er van om lekker hard te zingen, maar nu moet ik opeens rekening houden met de buren."

Door Margriet Hunse

AVONDMAAL Kees Visser wilde als kind al graag dominee worden. Hij studeerde in 1983 af aan de theologieopleiding in Kampen. Zijn eerste benoeming, of beroep, zoals dat in kerkelijk kringen heet, was in Andel in Noord-Brabant. ,,Een protestantse enclave in het katholieke Noord-Brabant. Deze gemeente was zeer behoudend. Onderwerpen als homoseksualiteit waren in Andel niet bespreekbaar." Hoe aardig de mensen er ook waren, Visser voelde zich niet thuis in de behoudende kerkgemeenschap. Na vier jaar werd hij beroepen in Oud-Beijerland. ,,Dat was totaal het tegenovergestelde. De kerkelijk gemeente was er zeer vooruitstrevend en heel creatief. In de jaren '80 werd er gesproken aan de deelname van kinderen aan het avondmaal. In Oud-Beijerland bleek dat al jaren heel gewoon. Mijn vrouw en ik vonden het ontroerend om als ouders samen met onze kinderen aan het avondmaal mee te kunnen doen. Ik heb met veel plezier samengewerkt met mijn collega Cees Burger. Hij is ook degene die me in 2010 in Odijk heeft bevestigd."

VERADEMING Na zeven jaar verhuisde het gezin Visser, dat inmiddels drie kinderen telde, naar Zeewolde. Dat was als jongste dorp van Nederland nog maar 10 jaar oud. In deze jonge kerkgemeente waren alle kerkgenootschappen, Bonders, vrijzinnigen, evangelischen, samengevoegd tot één kerk. Ondanks het mooie uitgangspunt liep het er niet goed. Bij de machtsstrijd tussen de kerkstromingen voelde Visser zich niet prettig, en in 1998 solliciteerde hij daarom in Veenendaal. Hij werd er dominee van de Petrakerk, in een van vele wijkgemeenten die Veenendaal kent. Daar had het gezin Visser een lange, rustige periode. Zijn kinderen gingen er naar de middelbare school en vlogen uit. Twaalf jaar werkte hij er met groot plezier. Het zwaartepunt van zijn werk kwam door de jaren steeds meer te liggen bij het ouderenpastoraat. ,,Heel mooi en zinvol werk om te doen, maar in de laatste jaren sprak ik alleen nog ouderen en leidde ik veel uitvaarten. In 2010 heb ik in Odijk gesolliciteerd. Het was een verademing hoeveel jongeren en kinderen er hier in de kerk kwamen. Een paar weken geleden sprak ik een collega. Ik vertelde dat ik vaak meer dan 20 kinderen in de dienst heb om een gesprekje mee te voeren. Hij was jaloers, want hij is al blij één kind in een dienst heeft!"

JONGEREN In de Meenthoek achter de kerk hangt een activiteitenkalender van het jongerenwerk dat de kerk doet. Een heel scala aan activiteiten laat zien dat het Witte Kerkje kerk er niet alleen voor jonge kinderen en volwassenen is. ,,De leeftijdsopbouw van deze gemeente is heel evenwichtig en dat maakt het een mooie plek om te werken. En wat hier juist ook goed werkt, zijn de verschillende achtergronden van de gemeenteleden. Men geeft elkaar de ruimte. Eenheid in verscheidenheid, noem ik dat. Verschillende stromingen onder één dak kan ook juist veel kracht geven." In 2010 werd Visser aangenomen om er als predikant niet alleen voor het Witte Kerkje te zijn, maar voor het hele dorp. Hij heeft zijn gezicht laten zien op tal van maatschappelijke plekken. ,,De toekomst van de kerk ligt in haar diaconale presentie," denkt hij. Daarmee bedoelt hij de sociale, ondersteunende kant van de kerk voor mensen die het moeilijk hebben in de samenleving.

VERANDERING Over de vraag naar de grootste verandering door de jaren heen moet Visser even nadenken. ,,De invloed van de evangelische hoek," zegt hij dan. ,,Ik merk dat een deel van de gemeenteleden behoefte heeft aan een ander soort liederen met toegankelijke teksten, en de evangelische kerk biedt die. Zelf blijf ik een liefhebber van de meer poëtische teksten en liederen."

OPRUIMEN Helemaal uit beeld is Visser als dominee voorlopig nog niet. Het kan Groentje-lezers niet zijn ontgaan dat het Witte Kerkje in 2020 zijn 200-jarige bestaan viert. ,,Ik blijf zijdelings betrokken bij de voorbereidingsgroep. Op donderdag 10 september is het precies 200 jaar geleden dat de kerk in gebruik werd genomen. Op die dag ga ik voor in een vesper. En als er nog geen opvolger is gevonden, ben ik ook zondag 13 september beschikbaar om voor te gaan in de jubileumdienst. Maar ik ga er van uit dat de nieuwe dominee dan gevonden is, Odijk is natuurlijk een aantrekkelijke gemeente." Maar verder gaat Visser zich eerst een tijd overgeven aan niets doen. ,,Ik ga opruimen, en fietsen met Loes. Ik ga genieten van mijn kleinkinderen, half december wordt de zesde verwacht. En ik heb al een aantal boeken liggen waar ik enorm veel zin in heb. En met kerst ga ik ontspannen luisteren naar een collega in Veenendaal." De afscheidsdienst van dominee Kees Visser is op zondag 1 december om 10.00 in het Witte Kerkje.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie