Haan keert terug op torenspits
9 september 2019 om 17:55 OverigWERKHOVEN Na een afwezigheid van 100 dagen is de haan weer terug op de katholieke kerk van Werkhoven. Nadat burgemeester van Bennekom hem op 1 juni 2019 had losgemaakt en naar de begane grond had begeleid was de haan gerestaureerd en in oude glorie hersteld. Maandag werd de eer aan pastoor Hogenelst gegund om de glimmende vergulde haan terug te plaatsen.
Het restauratieproject van de torenhaan kon uitgevoerd worden dankzij subsidie van de Stichting Vrienden van het Witte Kerkje te Odijk, die in dit geval opgebracht was door kringloopwinkel 't Snuffelhonk. Nadat de penningmeester, de heer Holtman, een toespraak had gehouden overhandigde hij de vergulde haan aan Pastoor Hogenelst. Hogenelst benoemde de grote symbolische waarde die de haan voor de kerk vertegenwoordigde. ,,De haan kraait bij het krieken van de dag en laat weten dat het licht de duisternis verdrijft en er een nieuwe dag aanvangt. Hij roept op tot waakzaamheid en brengt mensen bij elkaar." Verder sprak Pastoor Hogenelst de wens uit dat de haan meer mensen naar de kerk zou kunnen brengen.
Voorman Remco Strooij laat de pastoor weten dat hij naar boven een stuk met de lift kan gaan, maar voor het laatste stuk een vijftal trappen dient te beklimmen. Daar krijgt de pastoor toch enigszins kriebels van in zijn buik, maar niet zozeer van angst maar van plezier. Hogenelst: ,,Ik houd van hoogte en vroeger op school klom ik al vaak hoog in de boom. Ik vind het mooi om me zo tussen hemel en aarde te begeven. En ik ga wel hoog, maar niet naar de Allerhoogste." Zonder vrees beklom Pastoor Hogenelst de steigers rond de toren om vervolgens op 45 meter hoogte de haan terug te plaatsen op de torenspits.
De haan is inmiddels meermaals geplaatst, maar gelukkig gaat dat nu veel gemakkelijker dan die eerste keer in 1907. Toen was er geen lift en was de jonge Tinus van der Linden uitverkoren om zonder steigers naar de top te klimmen. Tinus was toen een klein, soepel ventje zonder hoogtevrees. Het is hem gelukt, al was dat toen niet van gevaar ontbloot. Het is wel bijzonder om te beseffen dat deze haan er toen ook al stond en er waarschijnlijk over 100 jaar nog zal staan. De haan heeft zo wel iets weg van een fenix: hij is onderhevig aan slijtage, maar steeds slaagt hij er in om zich weer te vernieuwen.