Kleyne Lettertjes: Echt gênant!

Het is examentijd. Na maanden van online lessen mag je weer even naar school om je vergaarde kennis te toetsen. Omdat de voorbereiding wat moeizaam verliep, is de opzet van de examens veel ruimer dan normaal. Superonhandig, want probeer maar eens af te kijken op anderhalve meter afstand. Geen stress, je mag het examen spreiden over langere tijd, extra herkansen en één vak niet laten meetellen. En bij goed resultaat kan je gewoon weer bij je ouders thuis onderuitgezakt op de bank gaan hangen voor een extra lange vakantie.

Maar je moet wel leren voor zo’n examen. Een verantwoordelijkheid voor jou en voor je ouders. Die zijn helaas belast met een verleden en pakken graag de leiding. Diploma’s zijn belangrijk – voor later. Ze vragen om zekerheid met planningen, studie-uren en oefentoetsen, maar daar wil jij natuurlijk niks overhoren. Die ouwe lui hebben nog een boel te leren! Jij bent al druk genoeg met het terugvinden van kaftloze schoolboeken, gescheurde schriften en die prop met belangrijke aantekeningen. Wat je precies moet leren, hoor je wel van je klasgenoten en een zesje is goed genoeg.

Ken je dat? Op de dag van het examen wil je chill naar school gaan en dan gillen de ouders door de straat nog wat nuttig tips en bemoedigende woorden achter je aan: ‘Heb je een pen bij je?’, ‘Je kan het!’ en ‘Als je een vraag niet weet, sla die dan eerst over …”, maar gelukkig smoort die laatste tip in goede bedoelingen omdat je de hoek om bent. Beter ze zeggen niks. Ouders zijn echt zo gênant!

Het is examentijd. Je hebt er maanden op gewacht. Als je je theorie hebt gehaald en de wijkagent je fiets heeft goedgekeurd, dan mag je meedoen aan het verkeersexamen. Vrijdag was het zover. In een sliert van Bunnikse schoolkinderen peddelde je door het dorp alert op alle jurerende ouders langs de route. En ondanks corona was jouw examen net zo streng als vroeger. Niks meer tijd, niks herkansen. Het moest allemaal in één keer goed.

Maar je moet wel oefenen voor zo’n examen. Een verantwoordelijkheid voor jou en voor je ouders, maar die zijn belast met een verleden en nemen het niet zo nauw met verkeersregels. Dus nam jij de leiding, want als je examen moet doen dan neem je dat uiterst serieus. En terecht! Waar je ouders liever thuis op de bank wilden hangen, heb jij fietsuren gepland en de oefenrondjes gereden. Je weet precies hoe je moet rijden, je hebt de route wel zes keer afgelegd.

Ken je dat? Op de dag van je examen wil je je concentreren op de weg, je houding en alle verkeersregels en dan komen je ouders langs de route staan. Zogenaamd om je aan te moedigen, maar ze willen gewoon een leuke foto - voor later. Staan ze ineens op een hoek naar je te gillen: “Denk aan hand uitsteken!”, “Je kan het!” en “Moet je geen afstand houden?” Beter ze zeggen niks. Ouders zijn echt zo gênant!

Wouter de Kleyn