Column

7 februari 2018 om 13:23 Lokaal/Column

COLUMN: BIJLO'S BUNNIKBLIK 

Carnaval

Hobbezakjes, platneuzen, pilspiraten, Goyse boefjes, sparrerakkertjes, rijnpinters, zweeffeeën, het was zondag carnaval in Kikkerloo.

De optocht liep een week voor de landelijke muziek uit, Leutkikkers zijn hun tijd ver vooruit. Geen brug is Zijne Koninklijke Pilsheid Prins Arnoldus te ver. Dat geldt uiteraard ook voor AdjuJan en GlühweinVinnie.

Het wordt tijd. Tijd voor een Kikkerloose kalender. Waarom toch altijd braaf de massa volgen? Kerst valt dit jaar bij ons op 18 december. Maar, let op, Oudjaar is wel gewoon op Oudjaar, anders zijn we op Kerstavond vuurwerk aan het afsteken en dat vinden de herdertjes niks leuk.

Wijsneuzen, loopneuzen, rode neuzen, brienkneuters, nozems, roze dames, pauwen, papegaaien, vlinders, honden, poezen... Het was aan mij om dat zootje te beoordelen, ik zat in de jury. Ik luisterde me het apelazarus, het hompeschompes en de rambam.

"Waarom jij?" Kritische interviewers zijn ook met carnaval kritisch.

"Daarom!", riep ik. "Omdat het niet kan. Alles dat niet kan, kan vandaag, geen brug te ver, geen zee te hoog, al regent het pijpestelen, wij zien de regenboog. Primadeluxe."

"Maar is het niet net zoiets als een dove in de jury van The Voice Of Holland zetten?"

"Jaaa, meteen doen, topidee. De Slimste Mens voor verstandelijk gehandicapten, een hardloopwedstrijd voor rolstoelers, een voorleesmarathon voor dyslectici."

"En waar ga je op letten?"

Mijn antwoord ging verloren in de bonkende beats van de eerste wagen. Wat denken ze wel op die wagens. Hoe harder onze muziek, hoe meer kans we maken op een prijs? Ik dacht het niet. Godnomdepils, Kwibus Kwak krijgt er nog een tuut van in zijn oren zeg.

Daar stond ik, lid van CV de Dovenetels, op het podiumpje, de wagens rolden voor ons langs. Ik verstond de helft niet van wat spreekstalmeester Wiljan over de wagens vertelde. Maar ach, wat donderde het, het was carnaval. Ik zwaaide, ik riep, en in de gaten tussen de stampende pompende housecarnavalskrakers door, hoorde ik zelfs nog een enkele beschrijving van een wagen en toen het voorbij was hing Prins Arnoldus zelve een onderscheiding om mijn nek. Haha, GlühweinVinnie werd geridderd.

De rust keerde weder, Bunnik werd weer Bunnik, de festiviteiten verplaatsten zich naar de Landgoederij. De verkleumde jury stak de koppen bij elkaar. We aten nog zo'n befaamde Kikkerkoek van bakker Van Dijk en bespraken de wagens, de grote en de kleine. We kwamen tot een oordeel en ik, ik was het overal mee eens, dat is wel eens anders.

Reageren? Mail naar bijlo@groentje.nl

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie