Column Kleyne Lettertjes

Kleyne Lettertjes

Vertrouwensleer

Het is mei- of tulpvakantie. De Bunnikse basisscholen zijn twee weken dicht. Even ontspannen. Vorige week nog stortten de groepachters zich op hun 'allesbepalende eindtoets', de citotoets. Hun leven is nooit meer hetzelfde. Weet je nog, de citotoets? Dé toets naar jouw toekomst. Voor mij was dat nog in klas 6, voor anderen in groep 8. Een soort superrepetitie die je naar eigen kunnen en met goed resultaat ging afleggen, totdat je ouders met de eerste voorzichtige tips kwamen: 'het is maar een toets, maar wel een hele belangrijke', 'lees de vragen eerst goed door', 'je kan het, dat weet ik', 'denk goed na', 'werk zorgvuldig', 'jij wilt later toch ook een goeie baan?' Heb een beetje vertrouwen mensen! Maar zulke tips kregen zij ook, dus voert ook deze lichting ouders onbedoeld de druk op. Met de allerbeste intenties, dat wel.

'Heb je al examenstress?', vraag ik aan mijn zoon. In mei moet hij examen doen. Mijn zoon kijkt op van zijn scherm. Het is niet de eerste keer dat ik het hem vraag. 'Nee pap, ik heb net nog geleerd', zucht hij me toe. Ik probeer door te vragen, lees 'te controleren', welke stof hij dan precies tot zich heeft genomen, maar hij is alweer weg. Hij verdiept zich in Brawl Stars, een freemium spel voor smartphones waar hij met een paar andere personages uit zijn klas op trofeeën jaagt - hij heeft andere prioriteiten. Mijn trofee is zijn diploma, die jaag ik na. Ik probeer vertrouwen te hebben, want ik weet dat hij er heus wel komt. Maar naar mijn mening zit hij niet genoeg in de boeken. Ik heb meer vertrouwen in een goed resultaat als zijn examenvragen gaan over Brawl Stars, Fortnite, Instagram, Snapchat, Snelle, Bizzy, Friends, Marvel, Fe4RLess of scooters.

Naar school hoeft hij niet meer, op wat examentrainingen na. Dan kan je dus tot na het middaguur uitslapen, want een dag telt nog genoeg uren. Maar met zijn bijbaan erbij is het vaker vakken vullen, dan vakken leren. Soms komt leren heel dichtbij. Dan schudt opa hem wakker voor bijles economie en wiskunde. Andere keren wordt er een planning gemaakt of een oefenopdracht uitgeprint. Maar óf en wanneer er wordt geleerd, daar heb ik nog steeds geen zicht op. Ik stalk hem door het hele huis, maar betrap hem nooit op een leermoment. Volgens mijn zoon ligt dat niet aan hem, maar aan mijn uiterst beroerde timing. Op een of andere manier kom ik boven als hij net zijn boek heeft dichtgeklapt en de PS4 heeft opgestart. 'Ik moet even ontspannen, pap!'

Het is mei- of tulpvakantie. De scholen zijn twee weken dicht. Ik vrees dat hij vindt dat hij ook recht heeft op vakantietijd. 'Heb je al examenstress?', vraag ik aan mijn zoon. Hij geeft geen sjoege. 'Nee?', antwoord ik dan maar voor hem, 'nou ik wel!' Vertrouwen? Ik moet nog een boel leren!

Wouter de Kleyn