December 2018, overpeinzingen over Roemeense Lucica

December is de maand van feesten. We trekken ons terug in de warme familiekring, geven cadeaus, gaan lekker eten en kijken terug en vooruit.

Lucica Raducan, de vriendelijke en sociale Roemeense jonge vrouw, staat verwachtingsvol bij de Jumbo in Odijk met haar nering. Niet iedereen weet dat ze een moeilijk jaar achter de rug heeft en zorgen heeft. Die deelt ze met weinigen. Liever dan haar tranen te tonen vraagt ze aan jou “alles goed?”. Ze voelt zich nu eenmaal erg betrokken bij ons en ons dorp, waarvan ze ook onderdeel is.

Kinderen

Haar zoontje wordt 12 december één jaar en ik heb een taart gebakken. De mooie jongen doet het goed. Vanesa van zes gaat met plezier naar school in Rotterdam, spreekt prima Nederlands en heeft de nodige vriendinnetjes. Een jonge vriendin uit het dorp van Lucica woont bij haar om voor de kinderen te zorgen. Lucica kan dan werken.

Ja, de toekomst van Lucica en haar gezin ligt in Nederland en niet in het arme oosten van Roemenië. 

Roemenië

Moeder Matilda was lang in het ziekenhuis in Iasi in Roemeens West-Moldavië, maar zal weer thuiskomen bij haar twee broertjes. Daar zijn de nodige zorgen, men heeft dit jaar geen “lemne”, een wintervoorraad hout kunnen kopen voor verwarming en warm water. Het dorp helpt wel, maar kan dat niet eindeloos doen. Het lijkt wel de folder “Help de Roemenen de winter door”.

Rotterdam

Ook in Rotterdam is niet alles positief. Lucica krijgt geen bijstand, maar dat hoeft ze ook niet, want ze kan en wil zelf werken en haar geld verdienen. Wel heeft ze als inwoner hier recht op bij- en toeslagen, maar de ambtelijke molens... Dit jaar was ze lang in Roemenië voor de aanvraag van de nodige papieren, de ziekte van haar moeder en de gebruikelijke kinderziekten van haar kroost.

De Rotterdamse huisbaas heeft haar kamer vrijgehouden. Hij kan voor hetzelfde bedrag de hele etage aan haar geven, maar hij wil wel dat de achterstallige huur wordt voldaan. Zo niet, dan volgt onherroepelijk huisuitzetting.

En verder?

Enkele mensen van goede wil in Odijk denken na over hoe de problemen kunnen worden opgelost. We staan niet toe dat Lucica met haar kinderen als dakloze op straat gaat leven en ik zal haar met hoofd en hart bijstaan en haar onderdak bieden. Maar ja, in afwachting van welke structurele oplossing?

Laten we hier in Odijk ons hart weer laten spreken voor Lucica. We houden toch van haar?

Loek Nijholt